اگر جایی به شما وعده سودهای نجومی و تضمینی (مثلا ماهی بیش از ۱۰ درصد) در قبال پول‌هایتان داده شد، احتمالا با یک ترفند پانزی طرف هستید که می‌خواهد کلاه بزرگی بر سر شما بگذارد و سرمایه‌ای که سال‌ها برایش تلاش کردید را به چنگ آورد. در این مقاله به زبان ساده با طرح‌های کلاهبرداری پانزی و هرمی و نحوه تشخیص و شناسایی آن‌ها آشنا می‌شوید.

طرح پانزی چیست؟

یک طرح پانزی (Ponzi scheme)، ترفندی برای کلاهبرداری است که در آن یک کلاهبردار یا همان طراح پانزی، به افراد ناآگاه وعده می‌دهد که اگر پول‌هایشان را در اختیار او قرار دهند، با آن پول‌ها کار خواهد کرد و سودهای نجومی و تضمینی به سرمایه‌گذاران خواهد داد.

در ابتدا برای جلب اعتماد بیشتر، از پول افراد جدید، سود افراد قدیمی پرداخت می‌شود تا سرمایه‌گذاران بیشتری جذب سیستم شوند. این طرح در نهایت به دلیل اشباع شدن و عدم وجود سرمایه‌گذار جدید نابود شده و معمولا کلاهبردار با مقدار زیادی پول متواری می‌شود.

برای درک بهتر طرح پانزی به مثال زیر توجه کنید (اسامی و اعداد و ارقام فرضی هستند):

چنگیز یک کلاهبردار است که قصد انجام ترفند پانزی را دارد. او یک شرکت یا سایت جعلی تاسیس می‌کند و در آن به مردم وعده می‌دهد که اگر هر کدام از آن‌ها مثلا ۱ میلیون تومان پول پرداخت کنند، او با آن پول‌ها در بازار بورس نیویورک، ارزهای دیجیتال یا هر جای دیگری سرمایه‌گذاری می‌کند و ماهی ۲۰۰ هزار تومان (۲۰ درصد) سود تضمینی به سرمایه‌گذاران پرداخت می‌کند.

اما در حقیقت هیچ‌گونه سرمایه‌گذاری در کار نیست و فقط بازی با پول انجام می‌شود.

پس از مدتی تبلیغات و جذب سرمایه‌گذاران اولیه، حالا چنگیز میلیون‌ها تومان پول جمع‌آوری کرده است. برای این‌که طرح ادامه پیدا کند و پول بیشتری جذب شود، چنگیز از پول سرمایه‌گذاران جدید، سود سرمایه‌گذاران اولیه را پرداخت می‌کند. همین مورد باعث می‌شود تا مشتریان قدیمی که در ابتدا سود دریافت کرده‌اند، این طرح‌ را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنند و سرمایه‌گذاران جدیدتری پا به عرصه بگذارند.

پس از این‌که پول خوبی جمع‌آوری شد و یا وقتی که دیگر سرمایه‌گذار جدیدی پیدا نشد، چنگیز با پول‌ها فرار می‌کند و طرح از هم فرو می‌پاشد.

اینترنت موجب شد تا طرح‌های پانزی به حد زیادی گسترش پیدا کنند زیرا تبلیغات و دریافت مبالغ در آن راحت‌تر است و طراح می‌تواند ناشناس باقی بماند.

اینفوگرافیکی جامع برای آشنایی با طرح پانزی:

برای مشاهده سایز کامل روی تصویر کلیک کنید

نام طرح پانزی از کجا می‌آید؟

نام طرح پانزی (Charles Ponzi) از نام چارلز پانزی، یکی از مشهورترین کلاهبرداران تاریخ، گرفته شده است. او با فروش کوپن‌های تخفیفی اداره پست، به سرمایه‌گذاران وعده ۵۰ درصد سود را در ۴۵ روز یا ۱۰۰ درصد سود در ۹۰ روز می‌داد. روش پانزی این بود که با استفاده از سرمایهٔ سرمایه‌گذاران پیشین و همچنین سرمایه‌گذاران جدید، سود اولین‌ها را پرداخت می‌کرد. چارلز پانزی توانست با طرح ابداعی خود، در دهه ۱۹۲۰ در آمریکا، بیش از ۲۰ میلیون دلار کلاهبرداری کند.

چارلز پانزی، مخترع طرح پانزی

طول عمر طرح پانزی چقدر است؟

همانطور که در بالا اشاره کردیم، طرح پانزی تا زمانی ادامه می‌یابد که سرمایه‌گذاران جدید به اندازه کافی وجود داشته باشند یا طراح از میزان پول بدست آمده راضی شود. پس از این‌که مقدار زیادی پول جمع شد و یا دیگر سرمایه‌گذاران جدید به اندازه نیاز وارد عرصه نشدند، طراح دیگر سودی پرداخت نمی‌کند. طبق قاعده تصاعد و جمعیت، معمولا یک طرح پانزی بیش‌تر از دو سال دوام نمی‌آورد.

طرح پانزی چگونه کار می‌کند؟

به طور کلی همه طرح‌های پانزی یک چرخه را دنبال می‌کنند اما نحوه کار می‌تواند کمی متفاوت باشد. هسته اصلی همه طرح‌های پانزی یکی است اما ظاهر و نوع ادعاها متفاوت است.

چرخه اصلی در همه طرح‌های پانزی:

۱- تبلیغات فریبنده

در ابتدا با تبلیغات کاذب (معمولا در اینترنت یا گروه‌های اجتماعی)، چند نفر جذب سیستم می‌شوند و مقدار کمی سرمایه‌گذاری می‌کنند. همچنین بعضی از طرح‌های پانزی روش‌های بازاریابی هم در پیش می‌گیرند که اگر یک کاربر عضو جدید وارد سیستم کند، سودش بیشتر خواهد شد.

۲- واریز سودهای اولیه و جلب اعتماد

سودها به طور مرتب واریز می‌شود تا اعتماد بیشتری برای مبالغ بیشتر و سرمایه‌گذاران جدید جلب شود. این سودها یا با استفاده از پول سرمایه‌گذاران جدید و یا از سرمایه اولیه طراح پرداخت می‌شود.

۳- ورود حجم زیادی از سرمایه

پس از جلب شدن اعتماد افراد، موج عظیمی از سرمایه‌ به سیستم وارد می‌شود. سرمایه‌گذاران قدیمی هم پول بیشتری سرمایه‌گذاری کرده و حتی دوستان و آشنایان نزدیک خود را به طرح دعوت می‌کنند. در این مرحله تعصبات کورکورانه موجب می‌شود برخی از سرمایه‌گذاران، حتی اقدام به دریافت وام یا قرض سنگین و حتی فروش خانه یا اتومبیل خود کنند.

۴- فروپاشی طرح

موارد ۱ تا ۳ چندین بار تکرار می‌شوند تا این‌که دیگر سرمایه‌گذار جدیدی وجود نداشته باشد یا مقدار زیادی پول جمع شده باشد. پس از آن، طراح پول‌ها را برداشته و ناپدید می‌شود.

تشخیص طرح پانزی

با وجود این‌که کلاهبرداری‌های پانزی در انواع و شکل‌های مختلف ظاهر می‌شوند، همه انواع آن، یک سری خصوصیات اصلی دارند که عبارت‌اند از:

سودهای نجومی و تضمینی

قول سودهای نجومی و تضمینی از خصوصیات اصلی یک طرح پانزی است. هر جا این وعده را دیدید، به پانزی بودنش شک کنید. منظور از نجومی بودن سود این است که اگر قرار باشد با پول خود کار کنید، باز هم سودش از طرح پانزی پایین‌تر است. مثلا ماهی بیش از ده درصد سود تضمینی، بسیار مشکوک است. به این فکر کنید که چطور می‌شود بدون هیچ ریسکی چنین سودی را تضمین داد؟

ناشناس بودن طراح

در یک طرح پانزی اطلاعات چندانی درباره تیم یا گرداننده وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد، معمولا از اسامی مستعار یا تقلبی استفاده می‌شود. یک طراح پانزی قطعا نمی‌خواهد شناسایی شود.

عدم شفافیت در فعالیت‌ها

یک طرح پانزی با شفافیت کامل توضیح نمی‌دهد که چگونه سود نجومی خود را در می‌آورد و چگونه آن را تضمین می‌کند. مثلا بعضی از طرح‌ها می‌گویند که پول کاربران را در بازارهای سرمایه یا استخراج ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند اما نمی‌گویند که چطور این‌کار را انجام می‌دهند یا این‌که چگونه از ریسک نوسانات قیمت، سختی استخراج و … در امان هستند.

بدون اطلاعات تماس معتبر

طرح‌های پانزی معمولا آدرس و شماره تلفن‌های معتبری از خود اعلام نمی‌کنند یا به آدرس‌های تقلبی و دفترهای کار چند روزه روی می‌آورند. ناشناسی از خصوصیات اصلی یک طرح پانزی است.

روش‌های عجیب دریافت پول

طراح سعی می‌کند تا مبالغ را از درگاه‌های غیرقانونی یا این‌ روزها به وسیله ارزهای دیجیتال دریافت کند تا رهگیری آن برای پلیس مشکل باشد.

نداشتن مجوزهای قانونی

طرح‌های پانزی نمی‌توانند مجوزهای قانونی اخذ کنند. البته گاهی اوقات یک طرح بقدری حرفه‌ای است که مقامات قانون‌گذار را هم فریب می‌دهد یا با باندبازی مجوز را دریافت می‌کند.

تفاوت‌های طرح هرمی و پانزی

طرح‌ پانزی با طرح‌های کلاهبرداری هرمی شباهت‌های زیادی دارد که خیلی اوقات باعث می‌شود تا برخی از کاربران این دو را یکی بدانند. اما واقعیت این است که طرح هرمی با طرح پانزی دقیقا مشابه نیست و یک‌سری از ویژگی‌ها، آن‌ها را از هم متمایز می‌کند.

طرح هرمی چیست؟

طرح هرمی مدلی است که به افراد وعده می‌دهد در صورت آوردن عضو جدید به سیستم و سرمایه‌گذاری او، سودهای نجومی دریافت خواهند کرد. یک طرح هرمی می‌تواند شامل یک‌سری کالا یا خدمات باشد که باید توسط عضو جدید خریداری شود تا سود به نفر بالایی تعلق بگیرد.

برای درک بهتر طرح هرمی به مثال زیر توجه کنید (اسامی و اعداد و ارقام فرضی هستند):

یک کلاهبردار هرمی مقداری خاک بی ارزش دارد. او تبلیغات زیادی می‌کند و به دروغ ادعا می‌کند که خاکش با خاک‌های دیگر فرق می‌کند و اگر پای گیاه ریخته شود، رشد آن سریع‌تر خواهد بود. بنابراین قیمت خاک در مقایسه با خاک‌های دیگر بازار، بالاتر است. او به یک فرد ناآگاه به نام محمد پیشنهاد می‌دهد که با پرداخت ۱۰۰ هزارتومان مقداری خاک برای خانه‌اش بخرد. اما این فقط تمام ماجرا نیست.

کلاهبردار به محمد می‌گوید می‌تواند با طرح هرمی‌اش ثروتمند شود. به این صورت که اگر دوست‌هایش را دعوت کند و آن‌ها هم خاک بخرند، به صورت هرمی و تا چند سطح سود خواهد گرفت. بنابراین کلاهبردار به راحتی می‌تواند محصول معمولی خود را تا چند برابر قیمت بازار به‌فروش برساند و اگر فروشی در کار نباشد،َ سودی هم لازم نیست پرداخت کند. او از محمد به عنوان ابزاری برای تبلیغات محصول بی ارزش خود استفاده می‌کند. تبلیغاتی که بازده آن تضمینی است.

دو سناریو برای آینده این طرح وجود دارد:

۱- تا زمانی که اعضای جدید وارد شوند، طرح ادامه می‌یابد و کلاهبردار هم به راحتی سود را پرداخت می‌کند چون توانسته محصول بی ارزشش را با قیمت گران بفروشد و دلیلی برای ندادن سود نیست. پس از مدتی که دیگر اعضای جدید وارد نشدند، اعضای بالاتر هم سودی دریافت نمی‌کنند و طرح خود به خود نابود می‌شود.

۲- پس از مدتی، کلاهبردار می‌تواند محصول را هم ندهد و با پول‌های زیادی که جمع‌آوری کرده است، فرار کند.

برای آشنایی بیشتر با طرح‌های هرمی می‌توانید ویدیوی زیر را که به زبان فارسی تهیه شده است، تماشا کنید:

شباهت‌های طرح پانزی و هرمی

• هر دو با دادن وعده سودهای نجومی، جیب قربانیان را خالی می‌کنند.
• هر دو برای بقا و ادامه دادن، نیاز به جذب اعضای جدیدتر دارند.

تفاوت‌های طرح پانزی و هرمی

• طرح پانزی مدعی سرمایه‌گذاری پول‌ها در بازار است اما در طرح هرمی با یک‌سری محصول یا خدمات طرف هستیم.
• طرح پانزی می‌تواند شبکه‌ای نباشد اما طرح هرمی شبکه‌ای است، به این صورت که اعضای قدیمی، اعضای جدیدتر را دعوت می‌کنند.
• طرح پانزی کاملا کلاهبرداری است و قانون با آن برخورد می‌کند اما طرح هرمی با اینکه از اساس مشکل دارد، می‌تواند قانونی هم باشد.

برای درک بهتر تفاوت طرح‌های هرمی و پانزی می‌توانید ویدیوی زیر را که به زبان فارسی تهیه شده است، تماشا کنید:

طرح‌های پانزی و هرمی در ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال یک‌سری ویژگی‌های خاص دارند که کار را برای کلاهبرداران پانزی و هرمی تا حد زیادی راحت کرده‌اند و این روزها بیشتر طرح‌های پانزی با استفاده از همین ارزها راه‌اندازی می‌شوند.

رهگیری تراکنش‌های ارز دیجیتال بسیار مشکل‌تر از روش‌های سنتی مثل بانک است، نیازی ساختن حساب بانکی برای ارسال یا دریافت سرمایه‌ها نیست و رد کمتری از کلاهبردار به جا می‌ماند. همچنین تراکنش‌های ارز دیجیتال محدود به یک کشور خاص نمی‌شود و از همه جای دنیا می‌توان سرمایه جذب کرد.

بر اساس همین دلایل، ارزهای دیجیتال شیوه خوبی برای طرح‌های پانزی به شمار می‌آیند و جذب سرمایه و پرداخت سودها، بسیار راحت‌تر از روش‌های سنتی است.

بیت‌کانکت – بزرگترین پانزی تاریخ ارزهای دیجیتال

بیت کانکت (Bitconnect) یک پلتفرم سرمایه‌گذاری و وام‌دهی ارزهای دیجیتال بود که در سال ۲۰۱۷ به شدت مطرح شد. ارز دیجیتال آن یعنی BCC با قیمت بیش از ۵۰۰ دلار در رده‌های بالای بازار جا خشک کرده بود و صرافی‌های بسیار معتبری از آن پشتیبانی می‌کردند.

در ژانویه ۲۰۱۸، پس از بررسی نهادهای تنظیم کننده بر فعالیت‌های این سازمان و مشخص شدن کلاهبرداری پانزی، بیت کانکت فروپاشید. پس از خبر فروپاشی توکن BCC بیش از ۹۰ درصد ارزشش را در کمتر از چند ساعت از دست داد. در همان ماه ارزش این ارز دیجیتال از ۴۰۰ دلار به حدود ۷ دلار کاهش یافت و اکنون با قیمت صفر، یک ارز دیجیتال مرده به شمار می‌آید.

نمودار قیمت بیت کانکت (BCC) که به خوبی سقوط شدید آن را نمایش می‌دهد

استخراج یا ماینینگ ابری (Cloud mining)

بخش بزرگی از کلاهبرداری‌های پانزی در حوزه ارزهای دیجیتال به وب‌سایت‌های ماینینگ ابری اختصاص دارند که ادعا می‌کنند با پول سرمایه‌گذاران اقدام به استخراج ارزهای دیجیتال می‌کنند. اغلب این سایت‌ها از روش پانزی استفاده می‌کنند و از سود سرمایه‌گذاران جدید به سرمایه‌گذاران قدیمی سود پرداخت می‌کنند. سودهای نجومی و تضمینی بدون در نظر گرفتن ریسک‌های استخراج، عدم شفافیت در نحوه کار، عدم وجود آدرس یا شماره تلفن معتبر و … از نشانه‌های طرح‌های پانزی ماینینگ هستند.

ماینینگ ابری امکان‌پذیر است اما یک سایت معتبر در ماینینگ ابری، فقط قدرت هش می‌فروشد نه این‌که مدعی سود نجومی تضمینی با نرخ ثابت و منظم باشد.

فروش توکن‌های بی‌ارزش

این روش به خودی خود پانزی یا هرمی محسوب نمی‌شود اما مکملی برای طرح‌های کلاهبرداری پانزی و هرمی است. روش کار این طرح‌ها به این صورت بوده که ابتدا پول زیادی در قالب بیت کوین یا ارزهای دیجیتال معتبر از مردم دریافت می‌کنند تا سودهای تضمینی به آن‌ها پرداخت کنند. اما در نهایت، این سود را با ارز دیجیتالی که خودشان ساخته‌اند و هیچ ارزشی ندارد، می‌پردازند و این امیدواری را به مردم می‌دهند که قیمت آن در آینده افزایش خواهد یافت.

استخراج ارز دیجیتال در ربات‌های تلگرامی

ربات‌های تلگرامی هم از دیگر طرح‌های کلاهبرداری هستند که از هیچ برای سازندگان خود پول می‌سازند. وعده و نحوه کار این ربات‌ها معمولا به شرح زیر است:

کاربر در ربات عضو می‌شود و مقداری الماس برای شروع کار هدیه می‌گیرد. با آن الماس‌ها می‌توان دستگاه‌های استخراج مجازی در ربات خریداری کرد تا اقدام به ماینینگ بیت کوین کنند. برای بدست آوردن الماس‌های بیشتر شما چند راه دارید که مهترین آن‌ها این دو هستند:

• با استفاده از لینک عضوگیری، دوستان خود را دعوت کنید و الماس هدیه بگیرید
• با استفاده از بیت کوین، الماس بخرید

اما در این ربات‌های تلگرامی هیچ‌گونه استخراجی صورت نمی‌پذیرد و تنها کاربران را برای خرید بیشتر الماس مجاب به پرداخت بیت کوین می‌کند. کاربرانی هم که روش عضو‌گیری را انتخاب می‌کنند در نهایت برای برداشت مبالغ استخراج شده پیامی را مبنی بر اینکه زیر مجموعه شما حتما باید با بیت کوین الماس خریده باشند، دریافت می‌کنند. به این ترتیب برای دریافت سودها حتما باید زیر مجموعه شما خرید انجام دهد. این یک طرح پانزی بسیار پیشرفته است.

سرمایه‌گذاری در املاک، خودرو، بورس خارجی، انرژی و …

نوع دیگر از طرح‌های پانزی در ارزهای دیجیتال که بسیار متداولند، وب‌سایت‌هایی هستند که ادعا می‌کنند پول سرمایه‌گذاران را در بازارهای خارجی املاک، خودرو، بورس، انرژی و یا هر چیز دیگری سرمایه‌گذاری می‌کنند. برخی از این سایت‌ها حتی سندهای مالکیت جعلی هم برای کاربر صادر می‌کنند که مثلا یک نفر ده متر از یک خانه در نیویورک را خریداری کرده است.

شناسایی این‌‌گونه وب‌سایت‌ها با روش‌هایی که در بالا گفته‌ایم بسیار راحت است.

جمع‌بندی

طرح‌ پانزی روشی در کلاهبرداری است که با وعده دادن سودهای تضمینی و نجومی، از قربانیان سرمایه جذب می‌کند. برای جلب اعتماد بیشتر، کلاهبرداران در ماه‌های اول سود تضمینی را به سرمایه‌گذاران پرداخت می‌کنند. این کار با استفاده از پول سرمایه‌گذاران جدید انجام می‌شود. پس از مدتی که پول زیادی جذب شد و دیگر سرمایه‌گذار جدیدی وارد سیستم نشد، کلاهبرداران دیگر پولی پرداخت نمی‌کنند و متواری می‌شوند.

تشخیص طرح‌های پانزی اصلا سخت نیست. مهم‌ترین شاخصه این طرح‌ها سودهای نجومی تضمینی و ناشناس بودن است. به دلیل ماهیت ارزهای دیجیتال در حریم خصوصی تراکنش‌ها و عدم تحریم‌پذیری، این روزها شاهد افزایش فعالیت طرح‌های پانزی در حوزه ارزهای دیجیتال هستیم که تا زمان قانون‌گذاری ، سرمایه‌گذاران خودشان مسئولیت اصلی را بر عهده دارند.

اگر تجربه‌ای در خصوص طرح‌های پانزی دارید، لطفا در بخش نظرات این پست با ما به اشتراک بگذارید.

تصور کنید در خیابان هستید و قصد دارید سوار تاکسی شوید؛ از تاکسی اینترنتی یک خودرو درخواست می‌کنید و یک ماشین خودران (بدون راننده) شما را سوار می‌کند. تاکسی شما را به یک پمپ بنزین می‌برد و هزینه سوخت را هم از پولی که از مسافرهای قبلی دریافت کرده، پرداخت می‌کند. سپس شما را به مقصدتان می‌رساند و کرایه سفرتان هم از کیف پول الکترونیکی‌ شما پرداخت می‌شود. در زمانی که تاکسی در حال رساندن شما به مقصد است، به صورت خودکار هزینه بیمه سالیانه و بدهی ماهانه مالک خود را هم می‌پردازد. بعد از اینکه شما را پیاده می‌کند به یک تعمیرگاه می‌رود تا عیب‌های احتمالی را هم تعمیر کند.

شاید فکر کنید این‌ها صحنه‌ای از یک فیلم علمی و تخیلی باشد، اما این آینده جهان است؛ قراردادهای هوشمند می توانند آینده جهان را بسازند.

قرارداد هوشمند (smart contract) چیست؟

به زبان ساده، قرارداد هوشمند یک کد برنامه نویسی است که روی بلاک چین پیاده‌سازی می‌شود تا در صورت اتفاق افتادن دادن یک سری شرایط، دستورات خاصی را که برنامه نویس به آن‌ داده است، اجرا کند. قراردادهای هوشمند یک نوآوری بسیار انقلابی هستند که ما را از اعتماد کردن به دیگران بی نیاز می‌کنند.

برای درک بهتر قرارداد هوشمند، ابتدا باید بدانیم که یک قرارداد معمولی چیست.

یک قرارداد معمولی چیست؟

یک قرارداد معمولی، توافقی بین دو یا چند شخص است که آن‌ها را به چیزی در آینده متعهد می‌‌کند. مثلاً محمد برای استفاده از خانه علی هر ماه به او مبلغی پرداخت می‌کند، که به آن «قرارداد اجاره» هم می‌گویند. یا رضا تضمین می‌کند که در ازای گرفتن مبلغی پول، خسارت‌های احتمالی ماشین سعید در تصادفات را پرداخت کند که به آن «قرارداد بیمه» هم می‌گویند.

کدهای کامپیوتری هم نوعی قرارداد هستند. به عنوان نمونه وقتی از اینترنت یک فایل خریداری می‌کنید، در پشت صحنه کدهایی وجود دارند که برای آن‌ها تعریف شده است: اگر کاربر پول را پرداخت کرد و مبلغش کافی بود، لینک دانلود فایل را به او نمایش بده، در غیر اینصورت پیغام خطا نشان بده.

ما برای اجرای قراردادهای عادی نیاز به واسطه‌هایی داریم که مجبور هستیم به آن‌ها اعتماد کنیم. این واسطه‌ها می‌توانند سرورهای متمرکز کامپیوتر باشند یا بانک‌ها و دولت‌ها.

تفاوت قرارداد هوشمند و قرارداد معمولی چیست؟

چیزی که قرارداد هوشمند را نسبت به قرارداد عادی متفاوت کرده، استفاده از فناوری بلاک چین است که ما را از اعتماد کردن به واسطه‌ها بی‌نیاز می‌کند.

به عبارت دیگر، قرارداد هوشمند کدی است که روی بلاک چین فعال می‌شود تا بدون نیاز به واسطه‌ها، شرایط یک توافقنامه بین دو طرف را بررسی و اجرا کند.

زمانی که یک قرارداد هوشمند بر روی یک بلاک چینِ آزاد مثل اتریوم اجرا شود، دیگر قابل توقف نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی اجرای آن را بگیرد. با قراردادهای هوشمند می‌توان برنامه‌ها و پروژه‌هایی را ساخت که بدون هیچ‌گونه واسطه‌ و از کارافتادگی تا ابد به کار خود ادامه دهند. به این برنامه‌ها برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapp) هم می‌گویند. حتی خودِ برنامه‌نویس قرارداد هوشمند هم نمی‌تواند کد قرارداد هوشمند ثبت شده در بلاک چین را تغییر دهد.

روش کار قراردادهای هوشمند مشابه با کار دستگاه‌های فروش خودکار است که در مترو و امکان عمومی قرار دارند. وقتی شما قصد خرید یک نوشابه با استفاده از این دستگاه‌ها را دارید، پول را به دستگاه وارد می‌کنید و دستگاه به صورت خودکار پول شما را پردازش می‌کند و نوشابه را تحویل می‌دهد، بدون این‌که پای واسطه‌ای در میان باشد.

قرارداد هوشمند چگونه کار می‌کند؟

همانطور که گفتیم، قرارداد هوشمند روی بلاک چین پیاده‌سازی می‌شود و خاصیت اصلی بلاک چین هم توزیع‌شده بودنِ آن است. جدا از فرایندهای پیچیده فنی، وقتی قرارداد هوشمند روی بلاک چین ثبت شود میان همه اعضای بلاک چین یا همان نودها (Node) به اشتراک گذاشته می‌شود و همه یک نسخه از آن را خواهند داشت، بنابراین جلوگیری از اجرای آن یا دستکاری در آن تقریبا ممکن نیست زیرا همه اعضای بلاک چین آن را اجرا می‌کنند، نه یک یا چند سرور و نهاد متمرکز.

همچنین بخوانید: فناوری بلاک چین چگونه کار می‌کند؟

پیاده سازی قرارداد هوشمند

کد قرارداد هوشمند پس از نوشته شدن توسط برنامه‌نویس از طریق یک کلاینت (نرم افزار رسمی که شما را مستقیم به بلاک چین متصل می‌کند) به صورت یک تراکنش بر روی بلاک چین ثبت می‌شود. قراردادهای هوشمند توسط یک یا چند زبان برنامه‌نویسی نوشته می‌شوند. مثلا زبان برنامه نویسی قراردادهای هوشمند اتریوم، سالیدیتی (Solidity) است. پس برای یادگیری نوشتن یک قرارداد هوشمند برای بلاک چین اتریوم نیاز است تا زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی را یاد بگیرید.

اجرای قرارداد هوشمند

برای انجام تعامل با قرارداد ثبت شده هم باید با تراکنش این کار را انجام داد. البته اگر فقط نیاز به بررسی وضعیت قرارداد باشد، نیاز به تراکنش نیست. یک تراکنش به قرارداد به عنوان ورودی انجام می‌شود. سپس نودها با استفاده از ماشین مجازی اتریوم (EVM) خود و ورودی دریافت شده، قرارداد را اجرا می‌کنند. ماشین مجازی اتریوم فضایی مجازی برای اجرای قراردادها است. اگر کارمزد قرارداد به اندازه کافی باشد، تراکنش تایید می‌شود.

شاید در مورد نحوه کارکرد قراردادهای هوشمند کمی گیج شده باشید اما این طبیعی است زیرا فرایند اجرای این قراردادها پیچیدگی‌های فنی زیادی دارد. برای درک دقیق آن می‌توانید مقاله چگونکی کارکرد اتریوم را بخوانید.

به عنوان یک کاربرد معمولی، برای استفاده کاربردی از قراردادهای هوشمند نیاز نیست که بدانید دقیقا چطور کار می‌کنند، همانطور که برای استفاده از اینترنت نیاز نیست بدانید که اینترنت دقیقا چطور کار می‌کند.

برای ایجاد یک قرارداد هوشمند به چه چیزهایی نیاز دارم؟

به طور کلی برای ایجاد یک قرارداد هوشمند علاوه بر مواردی که بالا ذکر شد، به موارد زیر هم نیاز است:

موضوع قرارداد و دسترسی

این برنامه باید به محصول یا خدمات تحت قرارداد دسترسی داشته باشد تا به طور خودکار آن‌ها را در فرایند عرضه یا خرید کنترل کند. مثلا اگر قرارداد قرار است تا در صورت دریافت پول یک فایل را تحویل بدهد، باید به فایل دسترسی داشته باشد.

شرایط قرارداد

شرایط قرارداد هوشمند به شکل دقیق دنباله‌ای از عملیات است که در صورت رخ دادن شرایط، موجب اجرای قرارداد می‌شوند. این شرایط باید با برنامه‌نویسی مشخص شوند. همه شرکت‌کنندگان باید این شرایط را امضا کنند.

اوراکل (Oracle)

اوراکل به چیزی گفته می‌شود که اطلاعات خارجی را به قرارداد می‌دهد تا قرارداد آن‌ها را پردازش کند. مثلا اگر قرار است تا قرارداد اطلاعات هواشناسی را بررسی کند، اوراکل می‌تواند یک سایت هواشناسی باشد.

پلتفرم انحصاری

قرارداد هوشمند به بلاک چین یک پلتفرم خاص صادر می‌شود و در میان نودهای پلتفرم مورد نظر توزیع می‌شود. همچنین برای ثبت قرارداد نیاز به یک نرم افزار کلاینت رسمی هم دارید که مستقیما به بلاک چین متصل باشد. اتریوم در حال حاضر محبوب‌ترین پلتفرم برای اجرای قراردادهای هوشمند است.

کاربرد قراردادهای هوشمند در زندگی واقعی

هزاران ایده فوق‌العاده را می‌توان با این قراردادها عملی کرد. در هر فرایندی که بخواهیم نیاز به اعتماد کردن را از بین ببریم، این قراردادها می‌توانند کارآمد باشند. برخی از مهمترینِ آن‌ها که تاکنون اجرایی شده‌اند عبارت‌اند از:

انتخابات

نتایج رأی گیری در بلاک چین قرار خواهد گرفت و در میان نودهای شبکه توزیع می شود. تمام داده‌ها شفاف، رمزنگاری‌شده و ناشناس هستند. این روش از هرگونه دستکاری یا تقلب در انتخابات جلوگیری می‌کند.

مدیریت

قراردادهای هوشمند می‌توانند مثل ربات‌ها فرایندهای روتین را به شکلی دقیق اجرا کنند. به عنوان مثال می‌توان قراردادی برای پرداخت حقوق به کارمندان نسبت به ساعات فعالیت تنظیم کرد که نیاز به اعتماد کردن به حسابدارها نباشد.

مالکیت معنوی

یک اثر مخصوصا از نوع فایل (موسیقی، عکس، فیلم و …) پس از انتشار در فضای اینترنت به شدت در خطر نقض کپی رایت قرار دارد که ضرر زیادی به مالک اثر می‌رساند. با استفاده از قراردادهای هوشمند می‌توان برای استفاده از یک فایل، یک سری شرایط خاص مثل پرداخت بها با یک توکن خاص را تعیین کرد. امروزه پروژه‌های زیادی برای این هدف در حال کار هستند.

بیمه

با قراردادهای هوشمند می‌توان نیاز به واسطه‌ها را در سیستم‌های سنتی بیمه از بین برد. پرداخت خودکار خسارت، دریافت حق بیمه و تمدید بیمه با قراردادهای هوشمند چیزیست که شرکت‌های بیمه روی آن کار می‌کنند.

همچنین از قراردادهای هوشمند می‌توان در سیستم‌هایی مثل بانکداری، حمل و نقل، ردیابی و اینترنت اشیا استفاده کرد.

مشکلات قراردادهای هوشمند چیست؟

با وجود مزایای فوق‌العاده و انقلابی بودن، قراردادهای هوشمند هنوز کامل نیستند و در حال حاضر نمی‌‌توان از آن‌ها در سطح گسترده استفاده کرد. بزرگترین مشکلاتی که قراردادهای هوشمند در سطح فعلی با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند عبارتند از :

عامل انسانی

کد قراردادها توسط برنامه‌نویسان نوشته می‌شود، بنابراین احتمال اشتباه یا باگ در کد قرارداد وجود دارد. اگر قرارداد هوشمند در بلاک چین ثبت شود، دیگر نمی‌توان تغییر داد و بنابراین باگ هم قابل رفع شدن نیست.

به عنوان نمونه می‌توان پروژه DAO در اتریوم را نام برد. وجود یک مشکل امنیتی در کد قرارداد DAO باعث شد تا بیش از ۵۰ میلیون دلار اتریوم به سرقت برود و توسعه‌دهندگان مجبور شوند برای برگشت دادن سرمایه‌ها، هارد فورک انجام دهند که در نتیجه موجب به وجود آمدن اتریوم جدیدی شد و اتریوم قبلی اتریوم کلاسیک نام گرفت.

مشکل اوراکل‌ها

همانطور که گفتیم، اوراکل به چیزی گفته می‌شود که برای قرارداد، داده‌های خارجی را فراهم می‌کند تا آن‌ها را پردازش کند.

فرض کنید محمد و علی روی هوای فردای تهران شرط می‌بندند. علی می‌گوید فردا هوا بارانی است و محمد می‌گوید فردا هوا آفتابی است. این دو نفر به چیزی نیاز دارند که بینشان داوری کند و هر کدام را که درست پیش‌بینی کرده بودند، به عنوان برنده اعلام کند.

محمد و علی می‌توانند از یک قرارداد هوشمند استفاده کنند که از سایت رسمی هواشناسی اطلاعات آب و هوا را بررسی کرده و این مفاد را اجرا کند:

اگر هوای تهران بارانی بود، آنوقت: علی برنده است.
اگر هوای تهران آفتابی بود، آنوقت: محمد برنده است.

سایت رسمی هواشناسی در اینجا اوراکل است. این سایت متمرکز است و می‌توان با هک کردن یا تغییر دادن اطلاعات هواشناسی در این سایت، قرارداد هوشمند را به اشتباه انداخت.

اوراکل‌ها، عدم نیاز به اعتماد در قرارداد هوشمند را با چالش مواجه می‌کنند.

همچنین بخوانید: حقیقت قراردادهای هوشمند: خوب، بد، زشت!

وضعیت قانونی

در حال حاضر، قراردادهای هوشمند توسط دولت‌ها به رسمیت شناخته نمی‌شوند. بنابراین اگر نهادهای دولتی تصمیم به ایجاد یک چارچوب قانونی برای قراردادهای هوشمند داشته باشند، مسائل جدیدی به وجود خواهد آمد. مالکیت یک خانه روی قرارداد هوشمند در حال حاضر برای دولت‌ها پذیرفته نیست.

هزینه‌های پیاده‌سازی

قراردادهای هوشمند بدون برنامه‌نویسی قابل اجرا نیستند. باید یک یا چند برنامه نویس ماهر داشته باشید تا قراردادهای هوشمند به خوبی تنظیم شوند.

البته سرویس‌هایی برای ایجاد قراردادهای هوشمند توسط کاربران عادی وجود دارند و کاربران خواهند توانست با چند کلیک بعضی از قراردادهای هوشمند خود را تنظیم کنند. با این حال این سرویس ها نمی‌توانند قراردادهای پیچیده را طراحی کنند.

با فراگیرشدن استفاده از بیت کوین، نیاز به آشنایی کاربران با کیف پول‌های بیت کوین بیشتر از گذشته احساس می‌شود. از آنجا که اکثر مردم از تلفن‌های همراه هوشمند استفاده می‌کنند، کیف پول‌های موبایل برای بیت کوین از جایگاه ویژه‌ای برخوردار هستند و به‌دلیل اینکه سیستم عامل اندروید بیشترین تعداد کاربر را به خود اختصاص داده است، در این مقاله با کیف پول های بیت کوین برای اندروید آشنا خواهید شد.

کیف پول ارز دیجیتال چیست؟

به زبان ساده و به دور از مبانی فنی، کیف پول ارز دیجیتال نرم‌افزاری است که روی گوشی تلفن همراه یا کامپیوتر شخصی نصب می‌شود و با آن می‌توان ارز دیجیتال ارسال، دریافت یا ذخیره کرد.

از دیدگاه فنی‌تر، یک کیف پول ارز دیجیتال نرم‌افزار یا سخت‌افزاری بوده که حاوی کلید خصوصی و عمومی مربوط به بلاک چین است. از این کلیدها برای اثبات مالکیت در بلاک چین و ثبت پیام تراکنش در شبکه استفاده می‌شود. برای مبادله یا نگهداری بیت کوین یا هر ارز دیجیتالی دیگری، ملزم به استفاده از کیف پول هستید.

کیف پول‌های بیت کوین انواع مختلفی دارند که در پلتفرم‌های مختلف می‌توان از آنها استفاده کرد. مهم‌ترین انواع کیف پول عبارت‌اند از:

• دسکتاپ
• آنلاین (تحت وب)
• سخت‌افزاری
• کاغذی
• موبایل

همچنین بخوانید: انواع کیف پول بیت کوین

۷ مورد از برترین کیف پول های بیت کوین اندروید

در ادامه این مطلب هفت مورد از کیف پول های بیت کوین اندروید را که از بیشترین میزان محبوبیت برخوردار هستند معرفی می‌کنیم.

کیف پول‌های موبایلی بیت کوین برنامه‌هایی هستند که بر روی موبایل نصب می‌شوند و بسته به سیستم‌عامل تلفن همراه، در اسم‌های مختلف توسط توسعه‌دهندگان عرضه می‌شوند. به‌دلیل فراگیرشدن استفاده از تلفن همراه در فعالیت‌های روزمره، امروزه کیف پول‌های تلفن همراه هم به‌شدت گسترش پیدا کرده‌اند.

برای انتخاب کیف پول اندرویدی بیت کوین گزینه‌های بسیار زیادی دارید. کافی است در فروشگاهِ «Google Play Store» کلمه «Bitcoin Wallet» را جستجو کنید تا فهرستی بلند از کیف پول‌های بیت کوین برای شما به نمایش دربیاید.

فراموش نکنید برای انتخاب کیف پول باید به عواملی مانند اعتبار، مقبولیت، امنیت، کاربرپسندبودن و امکان استفاده از آن در کشورهای مختلف توجه کرد. کیف پول‌هایی که در ادامه معرفی می‌کنیم از امنیت و مقبولیت زیادی برخوردار هستند، کلیدهای خصوصی را روی خود گوشی ذخیره می‌کنند و خطر تحریم و بلوکه‌شدن ندارند، چون کنترل کلیدهای خصوصی را در اختیار کاربر گذاشته‌اند.

۱- کیف پول تراست (Trust wallet)

کیف پول تراست

کیف پول موبایل تراست بدون اغراق یکی از بهترین کیف پول‌های بیت کوین (به‌خصوص برای کاربران تازه‌کار) است. این کیف پولِ کاملاً رایگان که روی اندروید و iOS عرضه شده است، متعلق به بزرگترین صرافی ارزهای دیجیتال جهان، یعنی صرافی بایننس است. با این حال، این نرم‌افزار کلیدهای خصوصی را روی دستگاه کاربر ذخیره می‌کند و به این ترتیب نه بایننس و نه هیچ فرد دیگری به‌جز خود مالک به دارایی‌ها دسترسی نخواهند داشت.

تراست والت که به‌جز بیت کوین از هزاران کوین و توکن دیگر پشتیبانی می‌کند، با بیش از ۱ میلیون نصب و امتیاز ۴.۵ در گوگل پلی، لقب محبوب‌ترین کیف پول ارزهای دیجیتال را از آن خود کرده است.

این کیف پول از تمام قابلیت‌های امنیتی مهم برای یک کیف پول مانند گذرواژه، پین، بک‌آپ، قفل اثرانگشت، قفل چهره (در صورت پشتیبانی گوشی) پشتیبانی می‌کند.

نقاط قوت:

• امنیت بالا
• رابط کاربری آسان
• پشتیبانی از هزاران کوین و توکن

نقاط ضعف:

• فقط برای موبایل در دسترس است.

امتیاز گوگل پلی استور: ۴.۵ از ۵

دانلود Trust Wallet

۲- کیف پول بلو والت (Blue Wallet)

بلو والت

بلو والت یک کیف پول بیت کوین است که اختصاصاً برای این ارز دیجیتال توسعه داده شده است. اگرچه تک‌ارزی بودن ممکن است یک ضعف برای این کیف پول تلقی شود، اما این موضوع باعث شده است تیم توسعه‌دهنده تمام تمرکز خود را به توسعهٔ قابلیت‌های مربوط به بیت کوین اختصاص دهد؛ برای نمونه، بلو والت از معدود کیف پول‌های موبایی است که از شبکهٔ لایتنینگ پشتیبانی می‌کند.

این کیف پول کاملاً متن‌باز است، به این معنی که توسعه‌دهندگان می‌توانند تمام کدهای آن را مشاهده کنند و در صورت تمایل نسخه خاص خودشان را بسازند. مشابه با دیگر کیف پول‌های معتبر بیت کوین، این کیف پول هم کنترل کلیدهای خصوصی را به خود کاربر واگذار می‌کند.

همچنین با اینکه این کیف پول از قابلیت‌های حرفه‌ای برخوردار است، استفاده از آن برای کاربران تازه‌کار هم مقدور است و رابط کاربری چندان پیچیده‌ای ندارد.

نقاط قوت:

• متن‌باز است.
• از لایتنینگ پشتیبانی می‌کند.

نقاط ضعف:

• فقط از بیت کوین پشتیبانی می‌کند.
• فقط نسخه موبایل دارد.

امتیاز در گوگل پلی: ۴.۴ از ۵

دانلود Blue Wallet

۳- کیف پول بیت کوین والت (Bitcoin wallet)

کیف پول بیت کوین

کیف پول «Bitcoin Wallet» یکی از اولین کیف پول‌های بیت کوین برای اندروید است که در سال ۲۰۱۳ عرضه شد. این کیف پول پیچیدگی‌های بعضی کیف پول‌های دیگر مثل مای‌سلیوم را ندارد و رابط کاربری آن بسیار ساده طراحی شده است.

کیف پول بیت کوین والت با استفاده از تکنولوژی SPV مستقیماً به شبکه بیت کوین متصل می‌شود. SPV یا «صحت‌سنجی ساده پرداخت‌ها»، به‌جای دانلود تمام بلاک چین، از سرویس شخص ثالث برای دریافت اطلاعات بهره می‌برد. این کیف پول هم کاملاً متن‌باز است و امکان بررسی تمام کدهای آن وجود دارد.

گرفتن نسخه پشتیبان از این کیف پول به سادگی انجام می‌شود، اما برخلاف اغلب کیف پول‌ها که یک رشته ۱۲ یا ۲۴ کلمه‌ای برای پشتیبان ارائه می‌کنند، نحوه بک‌آپ گرفتن در بیت کوین والت کمی متفاوت است.

نقاط قوت:

• متن‌باز است.
• رابط کاربری ساده‌ای دارد.

نقاط ضعف:

• فقط از بیت کوین پشتیبانی می‌کند.
• پشتیبانی‌نکردن از بک‌آپ ۱۲ یا ۲۴ کلمه‌ای (BIP39)

امتیاز در گوگل پلی: ۳.۹ از ۵

دانلود Bitcoin Wallet

۴- کیف پول مای‌سلیوم (Mycelium)

کیف پول مای‌سلیوم

«مای‌سلیوم» یکی دیگر از کیف پول‌های مطرح بیت کوین برای اندروید است. این نرم‌افزار که علاوه بر بیت کوین پشتیبانی از اتریوم و توکن‌های آن را هم آغاز کرده است، مدت‌هاست به‌طور مرتب به‌روزرسانی می‌شود و بسیار معتبر است.

مای‌سلیوم قابلیت‌های ویژه‌ای را در اختیار کاربران قرار می‌دهد تا بتوانند به بهترین شکل تراکنش‌های خود را انجام دهند و امنیت بیت کوین‌های خود را حفظ کنند. عملیات دریافت و پرداخت را در کیف پول‌های سخت‌افزاری و کاغذی از طریق مای‌سلیوم هم از دیگر ویژگی‌های جذاب این کیف پول است.

اگر بخواهیم به نقاط ضعف این کیف پول اشاره کنیم، رابط کاربری نه‌چندان جذاب آن باعث شده است که انتخاب اول کاربران تازه‌کار نباشد.

نقاط قوت:

• امنیت بالا
• اعتبار و محبوبیت بالا
• امکان اتصال به کیف پول سخت‌افزاری
• امکان استفاده برای خرج‌کردن کیف پول‌های کاغذی
• قابلیت چندامضایی

نقاط ضعف:

• فقط برای موبایل عرضه شده است.
• فقط از بیت کوین و اتریوم و توکن‌های آن پشتیبانی می‌کند.
• رابط کاربری آن مناسب کاربران تازه‌وارد نیست.

امتیاز در گوگل پلی استور: ۴.۰ از ۵

دانلود Mycelium

۵- کیف پول الکتروم (Electrum Wallet)

کیف پول الکتروم

کیف پول «الکتروم» در اصل برای رایانه‌های شخصی توسعه داده شده است و برای استفاده از تمام قابلیت‌های آن بهتر است از نسخه دسکتاپ استفاده کنید. با این حال نسخهٔ موبایل این کیف پول هم در نوع خود گزینه‌ای مناسب برای کاربران حرفه‌ای بیت کوین است.

همانند نسخه دسکتاپ، نسخه اندروید الکتروم هم متن‌باز است. این کیف پول ویژگی‌های امنیتی و شخصی‌سازی بسیاری دارد که اکثر کیف پول‌ها از این قابلیت‌ها پشتیبانی نمی‌کنند.

اگر بخواهیم به نقاط ضعف این کیف پول اشاره کنیم، باید به گزارش برخی باگ‌های از سوی کاربران اشاره کرد.

همچنین نسخه کلون‌شده‌ٔ الکتروم برای چند ارز دیجیتال دیگر از جمله لایت کوین، ورج و دش در دسترس است، ولی به‌طور رسمی و از سوی تیم توسعه‌دهندگان، فقط برای بیت کوین ارائه شده است.

نقاط قوت:

• متن‌باز است.
• نسخه دسکتاپ هم دارد.

نقاط ضعف:

• فقط از بیت کوین پشتیبانی می‌کند.
• گزارش مشکل در بعضی از دستگاه‌ها

امتیاز در گوگل پلی: ۳.۵ از ۵

دانلود Eluctrum

۶-کیف پول بی‌آردی (BRD)

کیف پول بی‌آردی

کیف پول BRD که قبلا Bread Wallet نامیده می‌شد، یکی از بهترین کیف پول‌های موبایلی بیت کوین برای کاربران تازه‌کار ارزهای دیجیتال است و استفاده از آن بسیار ساده و آسان است. BRD امنیت بالایی دارد و کنترل کلیدهای خصوصی را در اختیار کاربران می‌گذارد. اما همان طور که اشاره شد، مهم‌ترین ویژگی این کیف پول، کاربرپسند بودن آن است؛ طراحی جذاب این کیف پول بسیار مشهود است.

همچنین BRD‌ از سگویت پشتیبانی می‌کند، اما ویژگی منفی آن، نداشتن امکان تنظیم دستی مقدار کارمزد تراکنش‌هاست.

در این کیف پول می‌توان با پرداخت مستقیم پول فیات، ارزهای دیجیتال مختلف را خریداری کرد. اما استفاده از این ویژگی برای کاربران ایرانی امکان‌پذیر نیست.

نقاط قوت:

• مناسب برای افراد تازه‌کار
• پشتیبانی از سگویت
• چندارزی بودن.

نقاط ضعف:

• پشتیبانی ضعیف
• نداشتن امکان تنظیم میزان کارمزد.

امتیاز در گوگل پلی: ۴.۲ از ۵

دانلود BRD

۷-کیف پول اکسودوس ( Exodus Wallet)

کیف پول اکسودوس

امنیت در کنار رابط کاربری جذاب؛ این تعریفی از اکسودوس در چند عبارت بود.

اکسودوس یکی از قدیمی‌ترین کیف پول‌های موجود برای ارزهای دیجیتال است و از سال ۲۰۱۵ تاکنون به کاربران ارزهای دیجیتال خدمت‌رسانی می‌کند. این کیف پول در ابتدا فقط برای کامپیوترهای شخصی در دسترس بود، اما اکنون در دو سیستم‌عامل محبوب موبایل، یعنی اندروید و iOS هم قابل‌نصب است.

علاوه ‌بر پشتیبانی از بیش از ۱۰۰ ارز دیجیتال و توکن، رابط کاربری زیبای اکسودوس در نوع خود بی‌نظیر بوده و استفاده از بیت کوین را برای همه آسان کرده است.

نقاط قوت:

• کاربرپسندبودن
• پشتیبانی قوی
• پشتیبانی از آلت کوین‌ها
• نسخه دسکتاپ هم دارد.

نقاط ضعف:

• متن‌باز نیست.

امتیاز گوگل پلی: ۴.۶ از ۵

دانلود Exodus

سخن پایانی

کیف پول های اندرویدی بیت کوین روش آسان و امنی را برای ذخیره بیت کوین هستند، به‌ شرطی که یک کیف پول امن و معتبر را انتخاب کنید. تمام کیف پول‌هایی که در این پست معرفی شدند، معتبر و امن هستند، اما از آنجا که کنترل کامل دارایی را به خودتان می‌سپارند، بخش بزرگی از فرایند حفظ امنیت بیت کوین‌های داخل آن برعهده خودتان خواهد بود. برای کاهش ریسک‌ها و خطرات استفاده از کیف پول‌های اندرویدی حتماً موارد زیر را در نظر داشته باشید:

• قبل از ذخیره بیت کوین در این کیف پول‌ها، از کیف پول خود بک‌‌آپ بگیرید تا در صورت پاک‌شدن کیف پول، خرابی دستگاه یا هر مشکل دیگری بتوانید مبالغ آن را بازیابی کنید. در صورت نداشتن بک‌آپ دارایی شما برای همیشه از بین می‌رود.
• همیشه برای ورود به کیف پول، رمز امنیتی ست کنید و یا در صورت پشتیبانی سخت‌افزاری گوشی همراهتان از امکانات بیومتریک مانند حس‌گر اثر انگشت، برای ورود به نرم‌افزار کیف پول خود استفاده کنید.
• نرم‌افزار را از منابع معتبر (وب‌سایت رسمی یا گوگل پلی)‌ دانلود کنید. هرگز به‌صورت مستقیم فایل APK از منابع ناشناس دانلود نکنید.
• در هنگام نصب کیف پول از گوگل پلی، به تعداد نصب و نام توسعه‌دهنده آن توجه کنید، چراکه گاهی اوقات نرم‌افزارهای تقلبی با نام کیف پول‌های معتبر در گوگل پلی آپلود می‌شوند. به یاد داشته باشید هر کیف پولی که در گوگل پلی وجود دارد موردتأیید نیست.

با گسترش بازار بیت کوین و ارزهای دیجیتال، روز به روز به تعداد کسانی که می‌خواهند به استخراج بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال مشغول شوند، افزوده می‌شود و همان طور که احتمالاً می‌دانید مهم‌ترین کار برای شروع فعالیت، تهیه دستگاه استخراج است. در این مقاله ابتدا به‌صورت مختصر به وضعیت ماینینگ در ایران اشاره می‌کنیم و سپس از قیمت دستگاه‌های ماینر در بازار ایران مطلع می‌شوید. در پایان هم با عوامل مؤثر در قیمت دستگاه‌های ماینر آشنا خواهید شد.

وضعیت ماینینگ ایران

وضعیت صنعت استخراج ارزهای دیجیتال در ایران بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که به نظر می‌رسد. تا اوایل سال ۹۸ ماینرهای ایرانی با قدرت در این صنعت فعالیت می‌کردند و شرایط مناسبی حاکم بود. اما در خرداد ۹۸ دولت و مقامات قضایی موجی از بگیر و ببندها (به‌معنای واقعی کلمه) را آغاز کردند. در تابستان آن سال، هزاران دستگاه استخراج توقیف شد و ده‌ها نفر از فعالان با جریمه‌های سنگین روبه‌رو شدند.

در سال ۹۸ هر روز اخباری با عنوان «کشف دستگاه‌های استخراج قاچاق» منتشر می‌شد.

در ۱۳ مرداد ۹۸، مصوبه ماینینگ در دولت به تصویب رسید. این مصوبه ماینینگ را به‌عنوان یک فعالیت قانونی به رسمیت شناخت، اما ماینرها ملزم شدند که از وزارت صنعت، معدن و تجارت مجوز دریافت کنند. همچنین ماینینگ با برق کشاورزی، صنعتی، خانگی و تجاری ممنوع اعلام شد. بر اساس این مصوبه، ماینرها باید از وزارت نیرو برقی با تعرفه صادراتی دریافت کنند که با قیمت متوسط هر کیلووات ۹۶۵ تومان، این تعرفه تقریباً ۹ برابر بیشتر از برق صنعتی بود که ماینرها قبلاً از آن استفاده می‌کردند.

از طرف دیگر، به‌دلیل مشکلات گمرک، بیشتر دستگاه‌های استخراج موجود در کشور برچسب قاچاق خوردند که طبق قانون، مقامات قضایی می‌توانستند آنها را ضبط کنند.

در فروردین ماه ۱۴۰۰، بار دیگر قوانین مربوط به تأمین برق مراکز ماینینگ دستخوش تغییر شد. طبق ابلاغیه جدید وزارت نیرو، از این به بعد، اوقات سال به سه دسته نوع ۱ (اوج بحرانی)، نوع ۲ (محدودیت بار) و نوع ۳ (عادی) تقسیم‌بندی می‌شود که هریک تعرفه و شرایط خاص خود را دارند. بر این اساس، بهای هر کیلووات ساعت برق مصرفی مراکز استخراج برابر با ۱۶,۵۷۴ ریال تعیین شده است که این میزان در زمان‌های نوع ۳ (عادی) با ضریب نیم و در زمان‌های نوع ۲ (محدودیت دار) با ضریب ۲ محاسبه خواهد شد. همچنین در زمان‌های نوع ۱ (اوج بحرانی) فروش برق به مراکز ماینینگ از طریق شبکه، ممنوع خواهد بود.

بخشی از این مشکلات، هم‌اکنون که ما در حال نگارش این مطلب هستیم (اردیبهشت ۱۴۰۰) هنوز وجود دارند و فعالان این حوزه همچنان در تلاش برای رفع آنها هستند.

آخرین اخبار استخراج در ایران را از اینجا دنبال کنید.

بنابراین اگر قصد دارید به این حوزه ورود کنید، باید بدانید که وضعیت فعلی این صنعت در ایران اصلاً پایدار نیست و باید خودتان را برای خطرات زیادی آماده کنید.

قیمت محبوب‌ترین دستگاه‌های ماینر در ایران

پس از آغاز مشکلات فعالان صنعت ماینینگ ایران که در بالا به آنها اشاره کردیم، خریدوفروش دستگاه‌های استخراج در کشور هم با بحران مواجه شد.

امروزه همچنان در ایران دستگاه‌ استخراج خریدوفروش می‌شود، اما بازار آن به هیچ عنوان‌ قاعده‌مند و امن نیست. تفاوت قیمت دستگاه‌ها بین فروشندگان مختلف نسبتاً زیاد است و از طرف دیگر کلاهبرداران فراوانی برای خالی‌کردن جیب افراد ناآگاه برنامه ریخته‌اند.

بنابراین، در هنگام خرید دستگاه استخراج حتماً تحقیقات کامل را انجام دهید و ترجیحاً حضوری اقدام کنید.

همچنین بخوانید: نکاتی که قبل از خرید دستگاه ماینر باید بدانید

در ادامه فهرستی از قیمت ۱۱ دستگاه استخراج محبوب بیت کوین را مشاهده می‌کنید. از این دستگاه‌ها در مقیاس صنعتی استفاده می‌شود.

زمان به‌روزرسانی: اردیبهشت ۱۴۰۰

این قیمت‌ها بر اساس داده‌های موجود در سایت‌های فروشنده ماینر، بررسی وب‌سایت‌های فروش کالای دست دوم و همچنین با پرسش از کارشناسان ماینینگ نوشته شده‌اند و ممکن است کاملاً دقیق نباشند. بنابراین به این اطلاعات اکتفا نکرده و حتماً تحقیقات شخصی خود را انجام دهید.

عوامل مؤثر در قیمت ماینر

هر چقدر که زمان بازگشت سرمایه، یعنی مدت زمانی که پول خرید یک دستگاه برمی‌گردد، سریع‌تر باشد، تقاضا برای آن دستگاه بیشتر است و قیمت آن هم طبیعتاً بالاتر می‌رود. اما از نظر کلی، مهمترین عواملی که بر قیمت یک ماینر تأثیر می‌گذارند عبارت‌اند از:

قدرت پردازش یا هش‌ریت دستگاه

هش ریت، قدرت پردازش دستگاه‌های استخراج را نشان می‌دهد و هرچه بیشتر باشد، قدرت دستگاه بالاتر است. به‌زبان ساده، این قدرت پردازش به این معناست که دستگاه استخراج چقدر می‌تواند در پردازش بلاک‌ها به شبکه کمک کند.

بنابراین هرچه این قدرت پردازش یا هش‌ریت بیشتر باشد، دستگاه توان محاسباتی بیشتری داشته و در یک زمان مشخص مقدار بیشتری ارز دیجیتال استخراج می‌کند.

به‌طور میانگین هش ریت دستگاه‌های استخراجی که در حال حاضر در ایران رایج‌اند در محدوده ۱۴ تا ۵۰ تراهش بر ثانیه (TH/S) قرار دارد.

مصرف برق

مصرف برق در کنار هش ریت مهمترین متغیری است که بر سودآوری ماینینگ، بازگشت سرمایه و در نتیجه قیمت ماینر تأثیر مستقیم دارد. در کشورهایی که تعرفه برق بالاست، دستگاه‌های ماینینگِ پرمصرف (نسبت به قدرت) بسیار ارزان هستند.

به‌عنوان نمونه، دستگاه Whatsminer M۳x با قدرت ۱۲ تراهش و مصرف برق ۲,۱۰۰ وات یکی از پرمصرف‌ترین دستگاه‌های استخراج بیت کوین است. تا چندی پیش که ماینرها در ایران با استفاده از تعرفه برق صنعتی استخراج بیت کوین انجام می‌دادند و قیمت بیت کوین و سختی شبکه در وضعیت مناسبی قرار داشت، این دستگاه سودآوری خوبی داشت و قیمت آن به بالای ۶ میلیون تومان هم می‌رسید، اما حالا با وجود افزایش قیمت برق ماینینگ در ایران و سختی شبکه بالا، سودآوری این ماینر ناچیز است و با قیمت ۲ میلیون تومان هم به فروش می‌رسد.

مصرف برق یک ماینر با قدرت آن و مصرف دیگر دستگاه‌ها ارتباط دارد. مثلاً دستگاهی که ۵۰ تراهش قدرت دارد و مصرف برقش ۲,۱۰۰ وات است، نسبت به قدرت و دیگر دستگاه‌های موجود، پرمصرف محسوب نمی‌شود.

وضعیت شبکه و قیمت

سختی شبکه (Difficulty) متغیری در بیت کوین و برخی ارزهای دیجیتال است که با افزایش قدرت پردازش شبکه، سختی هم افزایش می‌یابد و استخراج را سخت‌تر می‌کند.

زمانی که سختی استخراج افزایش پیدا کند و قیمت ارز دیجیتال استخراجی (مثل قیمت بیت کوین) هم نسبت به آن افزایش نیابد، سودآوری دستگاه‌های ماینر کاهش می‌یابد و در نتیجه قیمت آنها نیز با کاهش مواجه می‌شود.

به‌دلیل ورود دستگاه‌های استخراج جدید، قدرت پرداش شبکه بالا می‌رود و سختی هم افزایش می‌یابد که در نتیجه پس از مدتی، سودآوری دستگاه‌های استخراج قدیمی از بین می‌رود و قیمتشان سقوط می‌کند.

وزن و اندازه

کوچک و به‌اصطلاح جمع و جور بودن و همچنین سبک‌بودن دستگاه‌های استخراج به‌عنوان مزیت در نظر گرفته می‌شود و در قیمت این دستگاه‌ها تأثیرگذار است. وزن و اندازه دستگاه‌هایی که به‌صورت انبوه استفاده می‌شوند، تقریباً مشابه با یکدیگر است.

شرکت و برند تولیدکننده

حتماً شما هم هنگام خرید لپ‌تاپ یا گوشی، یکی از مهم‌ترین مسائلی که به آن توجه می‌کنید، برند آن محصول است. برخی از محصولات صرفاً به‌خاطر اینکه برند و کارخانه‌ای که آن را تولید کرده سابقه درخشانی در آن حوزه دارند، قیمتشان بالاتر است.

در میان دستگاه‌های استخراج نیز، اینکه چه شرکتی آن را تولید کرده است، اهمیت زیادی دارد. از مشهورترین کمپانی‌هایی که در حال حاضر دستگاه استخراج تولید می‌کنند می‌توان به شرکت بیت‌مین (Bitmain) تولیدکننده ماینرهای انت‌ماینر (Antminer) و شرکت میکروبی‌تی (MicroBT)، تولیدکننده ماینرهای واتس‌ماینر (Whatsminer) اشاره کرد. قیمت محصولات این دو شرکت نسبت به سایر شرکت‌ها بالاتر است.

جمع‌بندی

به‌دلیل اینکه هنوز قوانین درستی در خصوص واردات و استفاده از دستگاه‌های ماینر در ایران وضع نشده است، دستگاه‌های ماینینگ اغلب به صورت غیرقانونی و قاچاق وارد کشور می‌شوند که نتیجه آن شکاف قیمت زیاد، پشتیبانی نکردن از مشتری و کلاهبرداری‌های بسیار است.

طبق دلایل فوق و با توجه به ریسک‌های استخراج ارزهای دیجیتال (سختی استخراج، سقوط قیمت‌ ارزهای دیجیتال، هزینه برق، موانع قانونی، منسوخ شدن دستگاه‌ها و …) ماینینگِ غیراصولی نه تنها سود ندارد بلکه می‌تواند باعث ضرر هم شود.

همان طور که بالاتر هم گفته شد، قیمت‌های ذکرشده در این مقاله از سایت‌های داخلی و فروشنده‌های فعال ماینر برداشته شده و در این نوشته هیچ توصیه‌ای برای خریدن یا نخریدن این دستگاه‌ها وجود ندارد.

سرمایه بازار یک ارز دیجیتال نشان‌دهنده ارزش کل آن است. در این مطلب بیشتر با مفهوم مارکت کپ آشنا شده و نحوه محاسبه آن را می‌آموزیم.

همانطور که برای بررسی بازارهای سهام به سرمایه آن‌ها نگاه می‌کنیم، یکی از راه‌های ارزیابی اقتصادی شبکه یک رمز ارز یا در کل هر پروژه بلاک چینی نیز توجه به همین فاکتور است. سرمایه بازار ارزش مارکت فعلی یک ارز دیجیتال یا یک شبکه بلاک چین را به ما نشان می‌دهد. یک معیار بسیار مهم، کل مارکت کپ صنعت کریپتوکارنسی است. می‌توان از آن برای برآورد ارزش سرتاسر صنعت بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده استفاده کرد.

مقدمه

محاسبه ارزش بازار یک پروژه رمز ارزی نسبتا ساده است. اگرچه بیشتر علاقه‌مندان به حوزه کریپتوکارنسی مارکت کپ پروژه‌های مختلف را با یکدیگر مقایسه می‌کنند، اما نگاه مستمر به سرمایه بازار یک ارز دیجیتال نیز به منظور ارزیابی نحوه عملکرد و پی بردن به پیشرفت یا پسرفت آن با جلو رفتن در زمان ضروری است.

ارز کل و تجمیعی تمامی رمز ارزها از بیت کوین و اتریوم بسیار بیشتر است، هر چند این دو از نظر مارکت کپ در رتبه اول و دوم بازار قرار داشته و در مقایسه با دیگر پروژه‌ها، سرمایه در گردش فوق‌العاده‌ای در اختیار دارند. تجمیع دیتای مربوط به سرمایه بازار ارزهای دیجیتال برتر، ارزش حدودی کل بازار کریپتوکارنسی را نشان می‌دهد، چرا که بازی در اصل در دست بازیگران بزرگ قرار دارد. به این ترتیب ردیابی پیوسته وضعیت این صنعت راحت‌تر خواهد شد.

اما منظور از سرمایه بازار چیست و با نگاه به آن چه چیزی می‌توان متوجه شد؟ چطور باید بر اساس مارکت کپ درباره وضعیت یک رمز ارز نظر داد؟

مارکت کپ یا سرمایه بازار رمز ارز چیست؟

مارکت کپیتالیزیشن (Market Capitalization) اغلب به طور مخفف مارکت کپ خطاب شده و ارزش بازار فعلی شبکه یک رمز ارز را مشخص می‌کند. برای محاسبه آن کافی است میزان دارایی موجود (تعداد سکه‌های در گردش) را در قیمت هر واحد (قیمت هر سکه) ضرب کنید. تصور کنید در شبکه بیت کوین، تعداد X کوین تا امروز استخراج شده و اکنون در گردش قرار دارند. قیمت هر سکه BTC نیز برابر Y دلار است. ارزش بازار بیت کوین مساوی X*Y دلار خواهد بود.

مثال دیگری را در نظر بگیرید. تصور کنید دو شبکه با نام‌های آلیس کوین و باب کوین در اختیار داریم. نتورک آلیس کوین دارای عرضه کل 1,000 سکه است و همه آن‌ها اکنون در گردش قرار دارند. باب کوین یک زنجیره مبتنی بر سیستم اثبات کار (PoW) بوده و قرار است در نهایت، فقط 100,000 کوین داخل نتورک آن عرضه شود. در حال حاضر، از این سقف در نظر گرفته شده، 60,000 سکه در گردش هستد. قیمت هر آلیس کوین برابر 100 دلار و قیمت هر باب کوین مساوی 2 دلار است. به نظر شما کدام یک مارکت کپ بیشتری دارد؟ همانطور که گفتیم، برای محاسبه سرمایه بازار کافی است مقدار دارایی در دسترس و در گردش را در قیمت هر واحد ضرب کنید.

• ارزش بازار آلیس کوین: 1,000 * 100 = 100,000 دلار
• ارزش بازار باب کوین:  60,000 * 2 = 120,000 دلار

در اینجا اهمیت محاسبه مارکت کپ مشخص می‌شود. قیمت هر سکه یک رمز ارز ملاک خوبی برای ارزیابی بزرگی بازار آن نیست و حتما باید کل سرمایه بازار را محاسبه کنید. شاید در نگاه اول آلیس کوین را به خاطر داشتن قیمت بالاتر (50 برابر بیشتر)، ارزشمندتر از باب کوین تصور کنید، اما در عمل، نتورک ارز دیجیتال ارزان‌تر، ارزش بیشتری از شبکه ارز دیجیتال گران‌تر دارد.

ارزش کل بازار کریپتوکارنسی

کل مارکت کپ صنعت رمز ارز نشان‌دهنده مجموع ارزش بیت کوین، آلت کوین‌ها، استیبل کوین‌ها، توکن‌ها و دیگر دارایی‌های رمزنگاری شده است. به نظر بسیاری عدد مربوط به آن معیار بسیار مهمی محسوب می‌شود، چرا که اندازه کل صنعت را نشان می‌دهد. هدف برخی از محاسبه سرمایه سرتاسر بازار کریپتوکارنسی مقایسه آن با سایر دارایی‌های باارزش نظیر طلا است.

به عنوان مثال، برخی از بیت کوین به عنوان طلای دیجیتال یاد کرده و آن را با این ماده ارزشمند مقایسه می‌کنند. به عقیده آن‌ها بیت کوین در آینده‌ای نه چندان دور، جای طلا را به عنوان یک دارایی اساسی برای ذخیره ارزش می‌گیرد. اگر بخواهید به یک دید کلی درباره وضعیت کنونی Bitcoin در مقایسه با گلد دست پیدا کنید، باید به مقایسه مارکت کپ آن‌ها بپردازید. در حالی که افزایش باورنکردنی قیمت هر BTC به 33 هزار دلار، سبب رسیدن ارزش بازار آن به حدود 610 میلیارد دلار شده، اما ارزش بازار طلا اکنون حدود 10 تریلیون دلار است!

به خاطر نوسانات قیمت شدیدی که رمز ارزها به طور مستمر تجربه می‌کنند، ارزش بازار آن‌ها به طور پیاپی در حال تغییر است. در طول شش سال و نیم نخست ظهور کریپتوکارنسی به لطف تولد بیت کوین، مارکت کپ سرتاسر صنعت از 20 میلیون دلار تجاوز نکرد، اما مدتی بعد، به چند صد میلیارد دلار رسید! در سال 2018 این مقدار به 770 میلیارد دلار رسید و اکنون به خاطر افزایش باورنکردنی قیمت انواع ارز دیجیتال مخصوصا بیت کوین، در ابتدای سال 2021 حدود 872 میلیارد دلار است. هنوز ارزش بازار صنعت رمز ارز به یک تریلیون دلار نرسیده است، به همین دلیل می‌توان گفت نه تنها بیت کوین به تنهایی، بلکه کل ارزهای دیجیتال در مجموع، راه زیادی تا تبدیل شدن به یک دارایی بسیار باارزش نظیر طلا در پیش دارند.

اهمیت مارکت کپ کل بازار رمز ارز

مجموع سرمایه بازار تمام رمز ارزها اغلب به عنوان مبنایی برای مقایسه با سایر بخش‌ها در اقتصاد گسترده‌تر استفاده می‌شود. به عنوان نمونه، تحلیلگران زیادی به طور مستمر اقدام به مقایسه ارزش بازار کریپتوکارنسی با مارکت کپ فلزات گران‌بها یا دیگر بازارهای مالی می‌کنند. اما آن‌ها به چه دلیل چنین مقایسه‌ای انجام می‌دهند؟ هدف اصلی، داشتن یک تخمین تقریبی از چگونگی پیشروی و پیشرفت صنعت ارز دیجیتال طی سال‌ها و دهه‌های آینده است.

با این حال، هنوز هیچکس بهترین روش برای برآورد رمز ارزها و پروژه‌های مبتنی بر بلاک چین را نمی‌داند. این مقایسه‌ها مفید بوده و دید خوبی ارائه می‌کنند، اما نباید کورکورانه به آن‌ها اعتماد کرد.

مقایسه کردن بازارهای مالی مختلف اغلب تلاشی بیهوده است. نباید فراموش کرد صنایع مختلف، سرمایه گذاران مختلفی را به خود جلب می‌کنند. رمز ارزها به طور خودکار برای تریدرهای بازارهای بورس، سرمایه‌گذاران فلزات گران‌بها یا تاجران و سرمایه‌داران مشغول در دیگر انواع فعالیت‌های اقتصادی جذابیتی ایجاد نمی‌کنند. با وجود افزایش مقبولیت و گسترش کاربرد ارزهای دیجیتال، آن‌ها هنوز در ابتدای مسیر قرار داشته و همچنان آن طور که باید شکوفا نشده‌اند.

گمراه‌کنندگی سرمایه کل بازار کریپتوکارنسی

اتخاذ تصمیم‌های مالی بر اساس سرمایه کل بازار رمز ارزها، به دلایل مختلف می‌تواند گمراه‌کننده باشد. اولین نکته اساسی، اطمینان از ارزیابی صحیح بازار برای تک تک پروژه‌ها است. به این منظور باید مقدار عرضه را در نظر گرفته و آن را در قیمت هر واحد ضرب کنید. با این حال دست پیدا کردن به اطلاعات صحیح مربوط به وضعیت عرضه کار دشواری است. در صورتی که دیتای در اختیارتان نادرست باشد، تمامی محاسبات بعدی نیز قطعا فاقد اعتبار خواهند بود. به عنوان مثال، بر اساس ارزیابی‌های متخصصان بلاک چین، از حدود 18.5 میلیون سکه بیت کوینی که ادعا شده اکنون در شبکه وجود دارند، تعداد قابل توجهی در اولین سال‌های ظهور گم شدند و دسترسی به آن‌ها دیگر ممکن نیست.

نکته مهم دیگر، امکان دست‌کاری کردن مارکت کپ برخی پروژه‌ها از روی عمد است. توسعه‌دهندگان یک سری شبکه‌های بلاک چینی و رمز ارزی، با هدف ایجاد احساس امنیت و ارزش کاذب و در ادامه جذب سرمایه، اقدام به چنین عملی می‌کنند. در نتیجه نگاه صرف به سرمایه کل بازار بدون در نظر گرفتن حقیقت پشت پرده درباره دارایی‌ها، منجر به اتخاذ تصمیم‌ها و استراتژی‌های مالی غلط خواهد شد.

در نهایت فراموش نکنید کل ارزش بازار صرفا یک عدد است و وضعیت صنعت را در یک لحظه خاص در زمان نشان می‌دهد. به همین دلیل نمی‌توان بر اساس اعداد و ارقامی که اکنون مشاهده می‌کنید، تصمیمات آینده‌نگرانه گرفت. این موضوع با در نظر گرفتن نوسانات قیمت شدید ارزهای دیجیتال که سبب تغییر زیاد مارکت کپ آن‌ها در یک بازه زمانی کوتاه می‌شود، اهمیت بسیار بیشتری پیدا می‌کند.

نگاهی به سرمایه بازار در آینده

به روشی دیگر می‌توان به دیدی نسبی درباره وضعیت آتی یک رمز ارز دست پیدا کرد. روش‌های مختلفی برای محاسبه سرمایه بازار وجود دارد. یکی از روش‌های تخمین و برآورد ارزش آینده یک شبکه کریپتوکارنسی، تکیه بر مفهومی کاربردی در بازار بورس به نام «مارکت کپ رقیق شده» (Diluted Market Cap) است. در اینجا به ارزیابی شرکت در صورت استفاده از کلیه گزینه‌‌های سهام و تبدیل کلیه اوراق بهادار به سهام می‌پردازیم. اما چطور می‌توان روشی مشابه را برای یک ارز دیجیتال به کار بست؟ کافی است تعداد سکه‌هایی که قرار است در نتورک توزیع شوند را در کنار یک سری فاکتور دیگر در نظر بگیرید.

همچنین مهم است که عرضه فعلی و آینده دارایی را مد نظر داشته باشید. کل عرضه یک سری کوین‌ها، توکن‌ها و در کل دارایی‌های دیجیتال در حال حاضر در دسترس نیستند. برای درک این موضوع، کافی است بیت کوین را در نظر بگیرید. طراح این شبکه، محدودیتی برای ضربه کوین‌های BTC در نظر گرفته است، به طوری که در نهایت، فقط 21 میلیون Bitcoin صادر خواهد شد. اگرچه تا امروز نزدیک به 18.5 میلیون عدد استخراج شده است، اما ایجاد بقیه، به خاطر سخت شدن فرآیند ماینینگ به واسطه رخدادی به نام هاوینگ، تا حدود سال 2140 به زمان نیاز دارد!

بیشتر بخوانید: استخراج بیت کوین ؛ هر آن چه باید درباره ماینینگ Bitcoin بدانید

برای دستیابی به یک دید خوب درباره آینده بیت کوین و مخصوصا مقایسه آن با دیگر دارایی‌ها مخصوصا طلا، باید دست به ماشین حساب شوید. کافی است با در نظر گرفتن سختی استخراج، مثلا زمان 19 میلیونی شدن تعداد سکه‌های در گردش را مشخص کنید. از طرفی می‌دانیم بر اساس تحلیل‌های مختلف، در آینده‌ای نزدیک قیمت BTC شدیدا افزایش پیدا خواهد کرد. به عنوان مثال، به عقیده تحلیلگر بلومبرگ، قیمت بیت کوین تا سال 2025 به 100,000 دلار می‌رسد! برای حساب کردن مارکت کپ Bitcoin کافی است تعداد کوین‌ها را در قیمت هر واحد ضرب کنید. برای ساده کردن کار، می‌توانید معیار را قیمت کنونی قرار داده و فقط تعداد کل سکه‌ها (در نهایت) را در آن ضرب کنید.

به روشی مشابه می‌توان وضعیت را برای سایر دارایی‌های دیجیتال نیز بررسی کرد. برای سادگی کافی است قیمت کنونی هر واحد از رمز ارز مورد نظر را در مقدار عرضه نهایی آن ضرب کنید. با در نظر گرفتن نوسان قیمت‌ها حتی به فاصله چند ساعت، عدد به دست آمده معیار خوبی برای سنجش آینده شبکه نیست، اما همچنان به شما برای مشخص کردن ارزش‌گذاری کمتر از میزان واقعی یا ارزش‌گذاری بیش از انداره در حال حاضر، کمک می‌کند.

توکن‌های ضد تورم

در شبکه بیشتر ارزهای رمزنگاری شده، سرمایه در گردش با پیش رفتن در زمان افزایش پیدا می‌کند. به همی دلیل، با وجود یکسان باقی ماندن قیمت هر واحد در آینده، مارکت کپ رقیق شده آن‌ها همچنان بیشتر از وضعیت کنونی خواهد بود. پس در زمان ارزیابی آینده بر اساس مارکت کپ و سرمایه بازار این موضوع را در نظر داشته باشید.

این در حالی است که در نتورک توکن‌های ضد تورمی، هدفی متفاوت دنبال شده و آن‌ها به طور فعال عرضه خود را کاهش می‌دهند! به روش‌های مختلف می‌توان این کار را انجام داد که یکی از معروف‌ترین و پراستفاده‌ترین آن‌ها سوزاندن کوین‌ها است. این کار به کاهش حداکثر عرضه دارایی مذکور در آینده کمک می‌کند. هدف اصلی در اینجا برقرار کردن تعادل است.

اگر ارزش دارایی مورد نظر با گذر زمان افزایش پیدا نکرده و مقدار سرمایه در گردش نیز به طور مستمر کاهش پیدا کند، مارکت کپ رقیق شده در مقایسه با وضعیت حال حاضر کمتر خواهد بود. برای درک بهتر، مثال رو به رو را در نظر بگیرید. حداکثر عرضه کنونی BurnCoin برار 20 میلیون توکن است. هر یک از توکن‌ها قیمتی 1 دلاری دارد. تیم توسعه‌دهنده تصمیم گرفته تعدادی از توکن‌ها را از بازار جمع‌آوری و بسوزاند (از بین ببرد). هدف، پایین آوردن حداکثر میزان عرضه تا 18 میلیون عدد است.

با اعلام تصمیم شرکت مبنی بر سوزاندن توکن‌ها، قیمت هر BurnCoin همچنان همان 1 دلار باقی ماند. با در نظر گرفتن این که عمل یاد شده در آینده به وقوع خواهد پیوست، می‌توان سرمایه بازار رقیق شده را به صورت مقابل محاسبه کرد: 18 میلیون سکه * 1 دلار = 18 میلیون دلار

با این حال اکنون و در زمان اعلام برنامه آتی شرکت، ارزش بازار با توجه به وجود 20 میلیون توکن در گردش، هر یک به ارزش 1 دلار، برابر 20 میلیون دلار است. در اینجا سرمایه بازار رقیق شده از سرمایه بازار کنونی پایین‌تر است. با در نظر گرفتن مثالا بالا، اتفاقات زیادی ممکن است بین زمان اعلام برنامه و سوزاندن توکن‌ها رخ بدهند.

حتی بعد از سوزاندن، احتمال افزایش یا کاهش قیمت دارایی وجود دارد. یک مارکت کپ رقیق شده، مخصوصا برای توکن‌های ضد تورمی دارای برنامه توکن‌سوزی فعال، با یک معیار دقیق اندازه‌گیری فاصله زیادی دارد. به عبارتی این مقدار برای چنین دارایی، هرگز فاکتور خوبی به منظور ارزیابی و تصمیم‌گیری نیست. می‌توان آن را به چشم یک تصویر لحظه‌ای از وضعیت کنونی، مثل مارکت کپ در حال حاضر، دید. با این حال، این تصویر لحظه‌ای، در تلاش برای تخمین ارزش آینده است.

نتیجه‌گیری

سرمایه بازار کریپتوکارنسی یکی از مهمترین معیارهایی است که باید به طور مستمر تحت نظر داشت. این رقم، فروکش کردن یا ورود جریان ارزش به سرتاسر بازار رمز ارز را نشان می‌دهد. با وجود اهمیت این فاکتور، نباید صرفا به آن چشم دوخت و از دیگر معیارهای مهم مخصوصا در زمان اتخاذ تصمیم‌های مهم غافل شد. مارکت کپ در حقیقت تنها یکی از تکه‌های پازل است. جنبه‌های دیگری از صنعت نیز وجود دارند که باید قبل از انجام هر گونه اقدام مالی، در مورد آن‌ها تحقیق کنید.

منبع: binance

• ویتالیک بوترین خالق اتریوم کیست و چقدر ثروت دارد؟ + بیوگرافی
• استخراج دوج کوین ؛ آموزش ماین کردن (ماینینگ) DogeCoin
• وینک WINk چیست؟ اولین بلاک چین گیمینگ بر بستر ترون
• کیف پول سیف پال اس 1 ؛ معرفی و آموزش والت سخت افزاری SafePal S1

در تمامی جهان با کاهش و از دست رفتن قدرت خرید ارز ملی یک کشور، میزانی تورم به وجود می‌آید. نتیجه این پیشامد را می‌توان در افزایش متوسط ​​قیمت کالاها مشاهده کرد. اغلب دولت‌ها و مؤسسات مالی با همکاری متقابل در تلاش‌اند تا تورم به میزانی کنترل‌شده و تدریجی رخ دهد. با این وجود در طول تاریخ نرخ تورم در برخی کشورها چنان سریع بوده که ارزش واقعی ارز آن کشور به میزان نگران‌کننده‌ای سقوط کرده است. سرعت شتابان تورم همان چیزی است که به نام ابر تورم (Hyperinflation) شناخته می‌شود.

فیلیپ کاگان ، اقتصاددان در کتاب خود، ” ابر تورم پول گرایای پویا” (The Monetary Dynamics of Hyperinflation) آغاز ابر تورم را زمانی تعریف کرد که قیمت کالاها و خدمات در طی یک ماه به بیش از ۵۰ درصد افزایش یابد. به عنوان مثال، اگر قیمت یک کیسه برنج در کمتر از ۳۰ روز از ۱۰ تومان به ۱۵ تومان و در پایان ماه بعد آن از ۱۵ تومان به ۲۲.۵۰  تومان افزایش پیدا کند از اصطلاح ابر تورم استفاده می‌شود.

با یک محاسبه ساده می‌توان دریافت که قیمت یک کیسه برنج طی این روند پس از ۶ ماه ۱۱۴ تومان و پس از یک سال به بیش از هزار تومان خواهد رسید و قدرت خرید یک پول سابق مدام در حال کمتر شدن است. با این وجود میزان ابر تورم به ندرت در عدد ۵۰ درصد ثابت باقی می‌ماند. در بیشتر موارد حتی طی یک شبانه‌روز، ساعت یا لحظه قیمت‌ها دستخوش تغییرات زیادی می‌شوند. 

در نتیجه این افزایش قیمت‌های مداوم و کاهش ارزش پول، اعتماد مصرف‌کننده نیز کاهش پیدا می‌کند. ابر تورم به اقتصاد یک کشور ضربه زده و موج‌های اقتصادی سهمگین آن، مشاغل و شرکت‌های بسیاری را تعطیل خواهد کرد و افزایش نرخ بیکاری و کاهش درآمد مالیاتی همه در ادامه آن رخ خواهد داد. 

از ابرتورم‌های مشهور تاریخ می‌توان به ابرتورم آلمان، ونزوئلا و زیمباوه اشاره کرد با این وجود این لیست تنها محدود به همین‌جا نیست. در طول تاریخ کشورهای زیادی با ابر تورم و بحران‌های مشابه دست‌وپنجه نرم کرده‌اند و از میان آن‌ها می‌توان به مجارستان، یوگسلاوی سابق، یونان و… اشاره کرد.  

ابر تورم آلمان

آلمان چنان به شکوفایی اقتصادی مشهور شده که تصور ابر تورم در آن برای عده بسیاری سخت است با این وجود یکی از مشهورترین ابر تورم‌ها پس از جنگ جهانی اول در جمهوری ویمار آلمان رخ داد. آلمان مطمئن بود که پیروز جنگ است. به همین خاطر مبالغ هنگفتی برای تأمین هزینه جنگ وام گرفته بود و مطمئن بود که شکست‌خوردگان جنگ این بدهی را خواهند پرداخت. آلمان نه‌تنها پیروز نشد و مجبور به پرداخت همه این بدهی‌ها بود که با شکست محکوم‌به پرداخت غرامت سنگین میلیاردی شد. 

دلایل دیگر ایجاد ابر تورم آلمان، کنار گذاشتن استاندارد طلا و صدور بدون حساب پول کاغذی بود. کنار گذاشتن استاندارد طلا در آغاز جنگ به این معنی بود که میزان پول در گردش هیچ ارتباطی با میزان طلای متعلق به کشور آلمان نداشت.

 این اقدام بحث‌برانگیز منجر به کاهش ارزش پول ملی آلمان شد، در نتیجه متفقین از قبول پرداخت غرامت با پول ملی آلمان( مارک آلمان) خودداری کردند. در نتیجه آلمان هم با چاپ هنگفتی از پول خود برای خرید ارزهای خارجی سعی در پرداخت غرامت داشت و همین امر هم باعث کاهش بیش از پیش ارزش مارک آلمان شد.

در دوره‌ای، نرخ تورم با سرعتی بیش از ۲۰ درصد در روز در حال افزایش بود. ارز ملی آلمان چنان بی‌ارزش شده بود که برخی از شهروندان برای گرم نگه‌داشتن خانه‌های خود پول کاغذی می‌سوزاندند چرا که سوزاندن اسکناس‌ها از خرید هیزم ارزان‌تر و به‌صرفه‌تر بود.

ابر تورم در ونزوئلا

ونزوئلا به لطف ذخایر بزرگ نفتی خود، در طول قرن ۲۰ از اقتصادی سالم برخوردار بود، اما اشباع عرضه نفت در دهه ۸۰ و به دنبال آن سوء مدیریت اقتصادی و فساد گسترده در اوایل قرن ۲۱ باعث ایجاد یک بحران اقتصادی اجتماعی و سیاسی گسترده در این کشور شد. این بحران از سال ۲۰۱۰ آغاز شده است و هم‌اکنون یکی از بدترین بحران‌های تاریخ بشر محسوب می‌شود.

نرخ تورم در ونزوئلا به‌سرعت افزایش یافت و از نرخ سالانه ۶۹ درصد در سال ۲۰۱۴ به ۱۸۱ درصد در سال ۲۰۱۵ رسید. اما دوره ابر تورم در این کشور سال ۲۰۱۶ آغاز شد. در پایان سال ۲۰۱۶ به میزان ۸۰۰ درصد نرخ تورم در ونزوئلا افزایش پیدا کرد. در سال ۲۰۱۷ میزان تورم به ۴۰۰۰ درصد و در اوایل سال ۲۰۱۹ به بیش از ۲،۶۰۰،۰۰۰ درصد رسید.

در سال ۲۰۱۸ ، رئیس‌جمهور نیکولاس مادورو اعلام کرد که برای مبارزه با ابر تورم، ارز جدیدی چاپ خواهد شد و بولیوار موجود را با نرخ ۱/۱۰۰۰۰۰ جایگزین می‌کند. بنابراین، ۱۰۰۰۰۰ بولیوار قدیم به ۱ بولیوار جدید تبدیل شد. با این حال ، کارآیی چنین رویکردی بسیار سؤال‌برانگیز است. استیو هانکه، اقتصاددان، اظهار داشت که: “کاهش صفر صرفاً یک حرکت نمایشی است و هیچ تأثیری ندارد ، مگر اینکه سیاست و رویکرد اقتصادی تغییر کند.”

ابر تورم در زیمبابوه

پس از استقلال کشور زیمباوه در سال ۱۹۸۰، اقتصاد کشور در سال‌های اولیه کاملاً پایدار بود. با این حال، دولت رئیس‌جمهور رابرت موگابه در سال ۱۹۹۱ برنامه‌ای با نام ESAP (برنامه تعدیل ساختاری اقتصادی) را آغاز کرد. از این برنامه به عنوان عامل اصلی سقوط اقتصادی زیمبابوه یاد می‌شود. 

همراه با این برنامه، اصلاحات ارضی‌ای رخ داد که منجر به افت شدید تولید مواد غذایی شد و در نهایت یک بحران بزرگ مالی و اجتماعی در زیمباوه رخ داد. 

از اواخر دهه ۹۰  نشانه‌های بی‌ثباتی در دلار زیمبابوه (ZWN) قابل‌مشاهده بود. ابر تورم در سال‌های ابتدایی ۲۰۰۰ رخ داد. نرخ تورم سالانه در سال ۲۰۰۴ به ۶۲۴ درصد، در سال ۲۰۰۶ به ۱،۷۳۰ درصد و در جولای ۲۰۰۸ به ۲۳۱،۱۵۰،۸۸۸ درصد رسید. به دلیل کمبود اطلاعات ارائه‌شده بانک مرکزی زیمباوه، نرخ‌های تورم پس از ژوئیه صرفاً بر اساس برآوردهای نظری بود.

طبق محاسبات پروفسور استیو هانکه ، ابر تورم زیمبابوه در ماه نوامبر ۲۰۰۸، با نرخ سالانه ۸۹.۷۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ درصد معادل ۷۹.۶ میلیارد درصد در ماه یا ۹۸ درصد در روز به اوج خود رسید.

زیمبابوه اولین کشوری بود که یک ابر تورم را در قرن بیست و یکم تجربه می‌کرد و دومین کشوری بود که بدترین ابر تورم تاریخ را ثبت می‌کرد (پس از مجارستان). در سال ۲۰۰۸ ، دلار زیمبابوه به صورت رسمی کنار گذاشته شد و ارزهای خارجی به عنوان پول قانونی تصویب شدند.

استفاده از ارزهای دیجیتال برای مقابله با ابرتورم

ازآنجایی‌که بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال بر مبنای سازوکارهای متمرکز نیستند، ارزش آن‌ها به‌واسطه مؤسسات دولتی یا مالی قابل تعیین نیست. فناوری بلاکچین تضمین می‌کند که نحوه صدور و تولید واحدهای ارزی جدید(یا سکه‌های جدید) بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده رخ داده و هر واحد منحصر بوده و نمی‌توان از یک واحد از یک سکه چندین نسخه کپی کرد (Duplication).

این موارد بخشی از دلایل محبوبیت روزافزون ارزهای دیجیتال در کشورهایی است که با ابر تورم روبرو هستند. به عنوان مثال در ونزوئلا و حتی زیمباوه پرداخت ارزهای دیجیتال برای معاملات همتا به همتا رشد چشمگیری داشته است. 

در برخی از کشورها، مقامات و مدیران پولی و بانکی به نحوی جدی در حال بررسی فرصت‌ها و خطرات مرتبط با معرفی یک ارز دیجیتال ملی تحت حمایت دولت هستند تا از آن به عنوان جایگزینی بالقوه برای سیستم سنتی پول کاغذی معرفی کنند. 

بانک مرکزی سوئد یکی از اولین بانک‌ها در این زمینه است. از دیگر مثال‌های قابل‌توجه می‌توان به بانک‌های مرکزی سنگاپور ، کانادا ، چین و ایالات‌متحده اشاره کرد. اگرچه بسیاری از بانک‌های مرکزی در حال آزمایش بلاکچین هستند ، اما این سیستم‌ها الزاماً الگوی جدیدی از نظر سیاست پولی ایجاد نمی‌کنند زیرا بعید است که ارزهای دیجیتال این دولت‌ها، مانند بیت کوین دارای یک عرضه محدود یا ثابت باشند.

سخن پایانی 

اگرچه ممکن است موارد ابر تورم اندک باشد ، اما واضح است که یک دوره نسبتاً کوتاه ناآرامی سیاسی یا اجتماعی می‌تواند به‌سرعت کاهش ارزش پول‌های سنتی را رقم بزند. تقاضای کم برای صادرات یک کشور نیز می‌تواند دلیل محرکی برای ایجاد ابر تورم باشد. 

با کاهش ارزش ارز ملی، قیمت‌ها به‌سرعت افزایش‌یافته و در نهایت یک چرخه معیوب ایجاد می‌شود. چندین دولت تلاش کرده که با چاپ پول بیشتر در برابر این مشکل بایستند اما تاریخ ثابت کرده که این روش بی‌فایده است و تنها به کاهش بیشتر ارزش کلی ارز کمک می‌کند. بد نیست بدانید که هرچه اعتماد به ارز سنتی کاهش می‌یابد، ارزهای دیجیتال از محبوبیت و رواج بیشتری برخوردار می‌شود. این موضوع در آینده می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای در مورد نحوه مشاهده و برخورد با پول در سطح جهانی داشته باشد.

تایلر و کامرون وینکلواس (Winklevoss) دوقلوهای افسانه‌ای کریپتوکارنسی محسوب می‌شوند. با برادران وینکلواس و ثروت و سرمایه آن‌ها آشنا می‌شویم.

افراد آشنا با رمز ارزها و دنیای کریپتوکارنسی، درباره دوقلوهای Winklevoss چندان خوب صحبت نمی‌کنند. به عنوان نمونه می‌توان به صحبت‌های لری سامرز (Larry Summers)، رئیس دانشگاه هاروارد در زمان تحصیل تایلر و کامرون وینکلواس در آن، اشاره کرد که هر دو را احمق خطاب کرده بود! این دو نفر در فیلم بسیار پرمخاطب “The Social Network”، افرادی درشت اندام و احمق نشان داده شدند که با وجود داشتن برتری‌های (جسمانی) فراوان، از عقل و هوش هیچ بهره‌ای نبرده‌اند.

حتی اگر این صحبت‌ها کاملا منصفانه یا درست نباشند، به نکات مهمی درباره برادران تایلر و کامرون وینکلواس اشاره می‌کنند. در این مطلب قصد داریم بیشتر با این دو نفر که جزو سرمایه‌دارترین افراد در دنیای رمز ارز به شمار می‌روند آشنا شویم.

آشنایی کلی با تایلر و کامرون وینکلواس

آن‌ها در 21 آگوست سال 1981 در شهر ساوتهمپتون متولد شدند. پدر و مادر آن‌ها، هوارد و کارول وینکلواس، جزو مسیحیان متدین و معتقد به آداب دینی بودند. دوقلوها در گرینویچ، کان، که در حومه شهر نیویورک سیتی قرار گرفته است، بزرگ شدند. بد نیست بدانید این یکی از بهترین و مرفه‌ترین شهرهای سرتاسر ایالات متحده آمریکا به شمار می‌رود. علیرغم این حقیقت، تایلر و کامرون به ریشه داشتن در خانواده‌ای از سطوح پایین تاکید می‌کنند.

برادران وینکلواس در گفتگو با مجله Vanity Fair ادعا کردند پدرشان به یک کالج کوچک مسیحی وارد شد، اما فقط توانست تا کلاس هشتم درس بخواند. آن‌ها پدرشان را یک معدنچی زغال سنگ خطاب می‌کنند. همچنین مادر تایلر و کامرون، در خانواده‌ای بزرگ شد که به منظور اجرای برنامه‌های زنده، دائما در حال مسافرت بودند.

همچنان، این دوقلوها در مدارس خصوصی کاملا انحصاری درس خواندند. به عنوان نمونه باید به مدرسه Greenwich Country Day School اشاره کنیم که جورج اچ دبلیو بوش، رئیس جمهور آمریکا قبل از باراک اوباما، نیز در آن تحصیل کرده است. در مقاطع بالاتر آن‌ها به تحصیل در مدرسه Brunswick School پرداختند که جزو پنجاه مدرسه برتر کل ایالات متحده آمریکا شناخته می‌شود. برادران وینکلواس در همین مدرسه، قایقرانی را با یکدیگر شروع کردند.

عضویت در تیم قایقرانی و فعالیت ورزشی حرفه‌ای

کارول وینکلواس، مادر دوقلوها، آن‌ها را به قایقرانی تشویق کرد. در زمان تحصیل در مدرسه Brunswick School، همسایه آن‌ها فعالیت مشابهی داشت. این فرد دارای فیزیک جسمانی بی‌نظیر و بدنی تنومند بود، چیزی که برای یک پاروزن حرفه‌ای کاملا ضروری است. از طرفی کارول، پسران خود را با وی مقایسه می‌کرد که دارای قدی بلند و بدنی قدرتمند بودند.

در گرینویچ، کان، هیچ کلاب قایقرانی وجود نداشت، به همین دلیل مادر تایلر و کامرون وینکلواس مجبور بود آن‌ها را به شهر سوگاتاک (با فاصله نیم ساعت) ببرد. دوقلوها به شدت شیفته این ورزش شده و مسئولان مدرسه Brunswick School را به تاسیس یک کلاب ترغیب کردند.

فیزیک بی‌نظیر برادران Winklevoss

قایقرانان قهرمان، شخصیتی شبیه آدم‌های مکانیکی دارند و نمونه‌هایی خوب از فیزیک برتر انسان به شمار می‌روند؛ به نظر می‌رسد آن‌ها از ماسه‌های زمان تراشیده شده‌اند! آن‌ها خانواده‌ای ثروتمند نداشته و از صفر به میلیاردهای کنونی تبدیل شدند.

دوقلوهای وینکلواس یک کلاب قایقرانی تاسیس کردند و بعد از تحصیل در دانشگاه‌های هاروارد و آکسفورد، در تیم‌های اختصاصی این دو دانشگاه نیز پارو زدند. پیشرفت آن‌ها در دنیای قایقرانی تا جایی ادامه پیدا کرد که در قالب تیم ملی ایالات متحده آمریکا، در مسابقات المپیک پکن حضور یافتند.

تا مدتی قبل، این دو نفر را به عنوان بازندگان پروژه بزرگ فیس بوک که در نهایت از یک دادخواهی چند میلیارد دلار ناقابل به دست آوردند، می‌شناختند، اما وضعیت اکنون متفاوت است.

ورود به دانشگاه هاروارد و سپس آکسفورد

این دو برادر در سال 2000 میلادی به دانشگاه هاروارد وارد و در سال 2004، با مدارک بازرگانی، از آن خارج شدند. آن‌ها جزو تیم قایقرانی این دانشگاه بودند. پنج سال بعد از فارغ‌التحصیلی، آن‌ها به مدرسه بیزینسی دانشگاه آکسفورد (Said Business School) رفته و در سال 2010، مدرک کارشناسی ارشد در زمینه مدیریت کسب و کار را دریافت کردند. آن‌ها عضوی از مدرسه کلیسای مسیح (Christ Church) و همچنین تیم قایقرانی این دانشگاه بودند. در حقیقت آن‌ها در Blue Boat به رقابت پرداختند که بالاترین سطح قایقرانی در آکسفورد به شمار می‌رود.

به دوران تحصیل تایلر و کامرون وینکلواس در دوره کارشناسی، بین سال‌های 2000 الی 2004، برمی‌گردیم. آن‌ها در اینجا با مارک زاکربرگ آشنا شدند و یک شبکه اجتماعی راه‌اندازی کردند. البته برخلاف تصور، این شبکه همان Facebook نیست و در حقیقت آن‌ها با پی بردن به استعداد زاکربرگ و مشاهده پروژه موفق او، درخواست کرده بودند پروژه‌شان را برنامه‌نویسی کند. اکنون فیس بوک، بزرگترین شبکه اجتماعی دنیا است و اینستاگرام و واتساپ به آن تعلق دارند. مارک زاکربرگ نیز با داشتن ثروتی بالای 100 میلیارد دلار، پنجمین انسان ثروتمند دنیا به شمار می‌رود. اگرچه برادران وینکلواس جزو ثروتمندترین انسان‌های دنیا هستند، اما دارایی آن‌ها با مالک فیس بوک غیر قابل مقایسه است.

آشنایی با مارک زاکربرگ

دوقلوهای وینکلواس به همراه دوستشان دیویا نارندرا (Divya Narendra)، در اواخر سال 2002 ایده ساخت یک شبکه اجتماعی را مطرح کردند که شباهت زیادی با فیس بوک داشت. این شبکه HarvardConnection نام داشت و هدفش، برقراری ارتباط بین دانش‌آموزان و دانشجویان سراسر آمریکا بود. برادران وینکلواس قبل از این که در انتهای سال 2003 با آقای زاکربرگ تماس بگیرند، ابتدای این سال با استخدام چند برنامه‌نویس، شروع به توسعه پلتفرم ارتباط جمعی خود کردند.

در آن زمان مارک زاکربرگ به وسیله تاسیس یک شبکه اجتماعی بسیار موفق به نام Facemash، خود را به عنوان یک اعجوبه برنامه‌نویسی شناسانده بود. این پلتفرم در دانشگاه هاروارد سر و صدای زیادی به پا کرد و تقریبا همه دانشجویان عضو آن شدند. آن‌ها از رتبه‌بندی یکدیگر بر اساس جذابیت لذت می‌بردند، چیزی که یکی از قابلیت‌های نسخه اولیه Facebook کنونی بود. آقای زاکربرگ به خاطر استفاده از اموال دانشگاه هاروارد به منظور راه‌اندازی شبکه خود دچار مشکل شد، اما همچنان او را از دانشگاه اخراج نکردند.

تایلر و کامرون وینکلواس به همراه دیویا نارندرا، از میزان محبوبیت مارک مطلع بوده و ایده خلاقانه وی را ستایش می‌کردند. به همین دلیل از او درخواست کردند شبکه اجتماعی مورد نظرشان را طراحی و برنامه‌نویسی کند. این شروع دردسرس بزرگ برای مدیر عامل کنونی فیس بوک بود، به طوری که شکایت دوقلوهای وینکلواس از وی و کشیدن بحث به دادگاه را در پی داشت.

شکایت برادران وینکلواس و زاکربرگ از یکدیگر

هیچ قراردادی مبنی بر این که آقای زاکربرگ تصمیم گرفته بود کار پیاده‌سازی ایده تایلر و کامرون وینکلواس را انجام بدهد موجود نیست، اما چند ایمیل فرستاده شده از سوی وی به تیم سه نفره آن‌ها، نشان می‌دهد مارک با درخواستشان موافقت کرده بود. علاقه مارک نسبت به انجام این کار خیلی سریع فروکش کرد. برادران وینکلواس مدعی شدند او بعد از شنیدن ایده، به جای طراحی وب سایت آن‌ها، از ایده برای ساخت وب سایت خودش بهره برد. مبادلات پیام فوری بین آقای زاکربرگ و دوستانش، به نظر این موضوع را تایید می‌کند.

فیس بوک در دومین ماه سال 2004 تاسیس شد. چند هفته قبل، او به دوقلوها گفته بود به خاطر داشتن مشغله کاری بسیار زیاد، قادر به تمام کردن پروژه آن‌ها نیست.

بدون شک Facebook موفقیتی بزرگ بود، به طوری که بعد از راه‌اندازی خیلی سریع توجه بسیاری را به خود جلب کرد. حتی سخنران مراسم فارغ‌التحصیلی سال 2004 دانشگاه هاروارد نیز به وجود چنین پلتفرمی در صحبت‌هایش اشاره کرد. کامرون و تایلر از شنیدن این اخبار به شدت عصبی شدند، چرا که تصور می‌کردند از ایده آن‌ها برای ساخت فیس بوک الهام گرفته شده بود.

تیم سه نفره آن‌ها، دوقلوهای وینکلواس به همراه دوستشان دیویا نارندرا، در نهایت یک برنامه‌نویس ماهر برای تمام کردن کار وب سایت خود پیدا کردند. این پلتفرم در نهایت ConnectU نام گرفت، اما موفق نشد به محبوبیت دست پیدا کند. در سوی دیگر، Facebook خیلی سریع دنیا را درنوردید.

تا نهمین ماه سال 2004، زمانی که ConnectU دادخواستی برای دریافت غرامت از Facebook تنظیم کرد، دوقلوهای وینکلواس از دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شده و مارک زاکربرگ با هدف کار تمام وقت روی پروژه خود، از دانشگاه انصراف داده بود. او به این منظور، محل زندگی را به سیلیکون ولی (دره سیلیکون، محل تجمیع غول‌های فناوری) برد. پیتر تیل (Peter Thiel) به عنوان یکی از سرمایه‌ داران آن زمان، با پی بردن به پتانسیل‌های بی‌نظیر پروژه، 500 هزار دلار در استارتاپ فیس بوک سرمایه گذاری کرد.

اقدام متقابل فیس بوک

شکایت برادران وینکواس از مارک زاکربرگ، به اقدامی مشابه از سوی وی منجر شد. شکایت آن‌ها از یکدیگر سال‌ها طول کشید، تا در نهایت، در سال 2008، طرفین به توافق رسیدند. قرار بر محرمانه ماندن این توافق بود، اما به خاطر یک سری اشتباهات و فاش شدن موضوع، در نهایت عموم مردم دریافتند مارک زاکربرگ، حاضر به پرداخت 65 میلیون دلار به صورت نقد و همجنین بخشی از سهام شرکت فیس بوک شده است. بد نیست بدانید در زمان توافق، سال 2008، ارزش Facebook به حدود 3.7 میلیارد دلار رسیده بود!

اکثر کارشناسان معتقدند بر اساس شواهد علنی شده، این مبلغ هنگفتی بوده است. با این حال، تایلر و کامرون وینکلواس به نتیجه راضی نبودند، چرا که بر اساس یک مقاله منتشر شده در nytimes (نیویورک تایمز) در سال 2010، هدف آن‌ها لغو کردن کل پروژه بود. دوقلوها مدعی شدند سهامی که در پی توافق با Facebook دریافت کردند، به اندازه ادعا، باارزش نبود.

در سال 2011، یک قاضی به برادران وینکلواس گفت سال‌ها بحث و جدال به پایان رسیده و بهتر است آن‌ها ضمن متوقف کردن گله و شکایت، به قایقرانی برگردند!

ورود به وادی ثروتمندان

سازش آن‌ها با مارک زاکربرگ بر سر ساخت فیس بوک، تایلر و کامرون وینکلواس را در ابتدا ثروتمند کرد، اما این سرمایه‌ گذاری در رمز ارزها و خرید بیت کوین بود که سب تبدیل آن‌ها به افرادی با ثروت میلیارد دلاری شد. در مقایسه با زمان خرید Bitcoin توسط آن‌ها، ارزش هر کوین نخستین رمز ارز دنیا 4 هزار برابر شده است.

سال 2008 برای دو نفر، به جرات بهترین سال عمرشان بود. آن‌ها در این سال نه تنها 65 میلیون دلار پول نقد و همچنین سهام فیس بوک را به دست آوردند، بلکه موفق شدند به عنوان اعضای تیم قایقرانی ایالات متحده آمریکا، در المپیک پکن نیز شرکت کنند. دستیابی به چنین قله‌ای در ورزش حرفه‌ای، همیشه هدف مشترک تایلر و کامرون وینکلواس بود. آن‌ها مدعی شدند تمرکز شدید روی قایقرانی، کمک کرد قضیه دادخواهی از فیس بوک را برای چند سال مدیریت کنند.

آن‌ها در چین، با وجود عدم کسب مدال، عملکرد بسیار خوبی از خود نشان دادند. در مسابقات دو نفره ویژه، آن‌ها به رتبه ششم دست پیدا کردند. اگرچه حضور در المپیک خود به تنهایی افتخار بزرگی است، اما بد نیست بدانید آن مسابقه، تنها شش شرکت کننده داشت!

بسیاری تصور می‌کردند دو برادر در مسابقات سال 2012 شرکت خواهند کرد، اما وینکلواس‌ها تصمیم گرفتند از حضور در المپیک انصراف بدهند. علت این تصمیم به احتمال زیاد، درگیر شدن آن‌ها در دنیای سرمایه گذاری به واسطه میلیون‌ها دلار پول به دست آمده در سال 2008 بود. تایلر و کامرون دیگر زمان کافی برای پاروزدن نداشتند!

کامرون وینکواس در گفتگو با روزنامه Harvard Crimson گفت بعد از مسابقات المپیک سال 2008 پکن، وی به همراه برادرش ماجراجویی تجاری بعدی خود را آغاز کردند. تصمیم آن‌ها، تلاش برای استراحت، رفع فشار و بررسی وضعیت بود. برادران وینکلواس چشم و گوش خود را کاملا باز نگه داشته بودند تا در صورت فراهم شدن هر فرصت سرمایه گذاری خوب، سریعا به آن ورود پیدا کنند. به عقیده کامرون، بعضی اوقات یک سری چیزها (خوب) فقط در دامان شما قرار می‌گیرند دقیقا چند سال بعد، چیزی بسیار خوب در دامان آن‌ها قرار گرفت؛ بیت کوین دوقلوها را از افرادی ثروتمند، تبدیل به میلیاردر کرد.

بدون ریسک، پاداشی در کار نیست

بعد از توافق با فیس بوک و به پایان رسیدن مسابقات المپیک، اگر آن‌ها پولشان را در بیت کوین سرمایه گذاری نمی‌کردند، به احتمال زیاد در تاریخ محو شده و هرگز درباره‌شان چیزی نمی‌شنیدیم. شاید آن‌ها زمانی به عنوان قایقران‌های تیم ملی المپیک یا شکایت‌کنندگان از مارک زاکربرگ با رسانه‌ها صحبت می‌کردند، اما امروز دلیل گفتگوی دوقلوهای وینکلواس با رسانه‌ها، چیز دیگری است.

زمانی که دوقلوها در سال 2012 برای تعطیلات به جزیره ایبیزا رفته بودند، نخستین مرتبه درباره بیت کوین شنیدند. آن‌ها تنها برای بیرون کردن خستگی از تن به این سفر رفته بودند، اما در هر صورت، کاملا ناخواسته زمینه برای حرکت بزرگ بعدی در زندگی فراهم شد! به عقیده تایلر وینکلواس، شما زمان عاشق شدنتان را پیش‌بینی نمی‌کنید. روال همیشه همینطور است!

آن‌ها به شدت شیفته بیت کوین شده و شروع به خرید نخستین رمز ارز دنیا کردند. یک سال بعد و در سال 2013، تایلر و کامرون در گفتگو با نیویورک تایمز، میزان دارایی دیجیتالی خود را 11 میلیون دلار اعلام کردند. آن‌ها اغلب سرمایه‌شان را وقتی BTC فقط 10 دلار قیمت داشت، جمع‌آوری کرده بودند. تا پایان سال 2013، قیمت هر بیت کوین به 120 دلار افزایش یافت. از نظر عموم مردم، Bitcoin ارز مورد استفاده در بازار سیاه برای انتقال ارزش بین افراد خبیث بود، به همین دلیل آینده‌اش را تاریک تصور می‌کردند. با این حال، برادران وینکلواس به سرمایه گذاری خود ایمان داشتند. با در نظر گرفتن قیمت کنونی BTC، هر سکه برابر 40 هزار دلار، به طور واضح آن‌ها به سودی باورنکردنی دست پیدا کرده‌اند.

کامرون در گفتگو با نیویورک تایمز گفت مردم بیت کوین را طرح پانزی و همچنین حباب خطاب کرده و نمی‌خواهند آن را جدی بگیرند. او معتقد بود ارزهای مجازی آمده‌اند که بمانند.

بیشتر بخوانید: طرح پانزی و طرح هرمی چیست و چه تفاوت‌ و شباهتی با یکدیگر دارند؟

تا سال 2017، نه تنها بیت کوین، بلکه مفهوم کریپتوکارنسی محبوبیت زیادی پیدا کرد و پروژه‌های بسیار زیادی بر پایه فناوری زیربنایی بیت کوین یعنی بلاک چین شکل گرفت. در همین سال به واسطه عرضه اولیه سکه (ICO) زمینه برای حمایت از پروژه‌های بلاک چینی توسط دیگران فراهم شد، به همین دلیل با بمب ایده‌های مبتنی بر فناوری نام برده مواجه شدیم.

وقتی قیمت هر بیت کوین به 14 هزار دلار در سال 2018 رسید، آن‌ها به وادی میلیاردها ورود پیدا کردند. اگرچه در یک بازه زمانی در همین سال قیمت تا 6 هزار دلار نیز ریزش کرد، اما فراموش نکنید تایلر و کامرون، Bitcoin را در قیمت 10 دلار خریداری کرده بودند!

بیشتر بخوانید: برترین میلیونرهای بیت کوین (Bitcoin) در دنیا را بشناسید

فعالیت گسترده و حرفه‌ای وینکلواس در دنیای کریپتوکارنسی

برخلاف سایر نهنگ‌های بیت کوین، دو برادر به هیچ عنوان قصد ندارند در پورتفولیوی خود تنوع ایجاد کنند. در حقیقت، آن‌ها همیشه در ارتباط با رمز ارزها، عکس این عمل را انجام می‌دهند. با وجود این ادعا، دوقلوهای وینکلواس نزدیک به 350 میلیون دلار پولشان را در دیگر ارزهای دیجیتال، بیشتر اتریوم، سرمایه گذاری کرده‌اند. آن‌ها در سال 2015 صرافی کریپتوکارنسی جمینی را تاسیس کردند که یکی از بزرگترین‌ها است.

وقتی سال 2012 فیس بوک سهامش را به صورت عمومی عرضه کرد، ارزش دارایی تایلر و کامرون به 300 میلیون دلار رسید، چرا که بخشی از توافق آن‌ها با مارک زاکربرگ، دریافت سهام فیس بوک بود.

نهنگ‌های زیادی طی این سال‌ها، بعد از هر مرتبه ریزش قیمت بیت کوین، دارایی‌شان را لیکویید کردند، اما دوقلوهای وینکلواس سفت و سخت BTCهای خود را نگه داشتند. کافی است رشد قیمت بیت کوین از 10 دلار تا 40 هزار دلار تاکنون را در نظر گرفته و میزان سود آ‌ن‌ها را محاسبه کنید! این در حالی است که می‌دانیم بر اساس تحلیل‌های متعدد، اکنون در ابتدای مسیر رشد قیمت Bitcoin قرار داریم. «تحلیلی بر افزایش قیمت دو برابری بیت کوین طی کمتر از یک ماه» نشان داد 100 هزار دلار، 288 هزار دلار، 500 هزار دلار، 650 هزار دلار و حتی 1 میلیون دلار برای نخستین رمز ارز دنیا دست یافتنی هستند.

نمایی متفاوت از رمز ارزها

آن‌ها برخی اصول ابتدایی و اساسی بیت کوین و در کل رمز ارزها را زیر سوال بردند. هدف اصلی از خلق کردن آن، ایجاد یک سیستم پولی بین‌المللی فارغ از کنترل دولت‌ها و در کل یک نهاد مرکزی خاص بود، به طوری که خود مردم شبکه را اداره و کنترل کنند؛ بیت کوین خارج از دسترس قوانین کنترل‌کننده دولت‌ها است و به صورت غیر متمرکز اداره می‌شود. با این حال، برادران وینکلواس عقیده دارند در نظر گرفتن قوانین و چارچوب برای رمز ارزها، حرکت مثبتی است. آن‌ها بر اساس همین دیدگاه صرافی جمینی را تاسیس کردند.

تایلر وینکلواس در گفتگو با Forbes در سال 2013 گفت تمام سرمایه گذاران در بازارهای مالی مختلف آمریکا، به خاطر قانون‌مدار بودن درونشان فعالیت می‌کنند. آن‌ها مجوز دارند و قابل اعتماد هستند. اگر این خصیصه‌ها را از آن‌ها بگیرید، هیچ چیز باقی نخواهد ماند. تایلر چنین ویژگی‌هایی را برای بیت کوین نیز می‌پسندد، هر چند برخلاف اصول رمز ارزها است.

طبق همین دیدگاه‌ها، دوقلوهای وینکلواس تصمیم گرفتند نخستین صندوق قابل معامله (ETF) بیت کوینی را تاسیس کنند. این یک صندوق سرمایه گذاری تماما تشکیل شده از بیت کوین بود، اما شبیه بازارهای بورس سنتی فعالیت می‌کرد. این اقدام، انتقادهای زیادی را پی داشت. افراد مخالف طرح، آن را ضد ایده اصلی راه‌اندازی شبکه‌های پولی غیر متمرکز مخصوصا بیت کوین می‌دانستند. در نهایت، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده آمریکا در سومین ماه سال 2017 طرح آن‌ها را به طور کامل رد کرد. تایلر و کامرون روی طرح خود پافشاری کرده و مجددا آن را در سال 2019 ارائه کردند، اما مجددا این ایده رد شد.

کیف پول‌های رمز ارزی دوقلوهای وینکلواس

افرادی که اقدام به خرید و فروش ارزهای دیجیتال نظیر Bitcoin می‌کنند، برای نگهداری سکه‌های مجازی خود به یک کیف پول ارز دیجیتال نیاز دارند. البته نحوه کار والت، با کیف پول‌های واقعی متفاوت است. در اینجا خود سکه‌های مجازی را نگه نداشته و در واقع ابزاری برای نگهداری و مدیریت کلید عمومی و خصوصی است. از طریق این کلیدها، مالکیت خود بر تعداد مشخصی سکه در بلاک چین را نشان می‌دهید.

کلید عمومی و خصوصی نیز چیزی به جز یک سری عدد نیستند. آن‌ها تمام چیزی هستند که به عنوان مالکیت در اختیار دارید. حتی اگر میلیاردها دلار نیز در قالب بیت کوین یا هر رمز ارز دیگر داشته باشید، در صورت گم کردن کلیدها، هیچ راه بازگشتی وجود ندارد. به همین دلیل باید با جان و دل از آن‌ها نگهداری کنید. تایلر و کامرون وینکلواس با در نظر گرفتن اهمیت این موضوع، راهکاری اختراع کردند. این روش بخشی از بنیاد صرافی جمینی نیز به شمار می‌رود. بد نیست بدانید جمینی، یکی از معدود صرافی‌های کریپتویی دارای مجوز محسوب می‌شود.

آن‌ها در گفتگو با رسانه‌های خبری مدعی داشتن روشی ویژه برای نگهداری بیت کوین‌های خود شدند. دوقلوهای وینکلواس کلیدهای خصوصی‌شان را روی کاغذ پرینت کرده و آن را به چند بخش تقسیم کرده‌اند. تکه‌های کاغذ، داخل صندوق امانات پراکنده در سرتاسر آمریکا نگهداری می‌شوند.

و اما کمی درباره حقیقت «دوقلو» بودن!

بیشتر دوقلوها شباهت ظاهری زیادی با یکدیگر دارند. برادران وینکلواس نیز از این موضوع مستثنی نیستند. این دو با یکدیگر زندگی و کار می‌کنند و با هم به سفر می‌روند. حتی قرارهای عاشقانه آن‌ها، همراه دو خانم دیگر، همراه یکدیگر است! تایلر و کامرون در طول روز، بیشتر ساعت‌ها را در کنار هم سپری می‌کنند. آن‌ها به این شیوه بزرگ شده و در طول کودکی، دوران مدرسه و دانشگاه، دائما با هم بوده‌اند.

تنها تفاوت مهم میان این دو، چپ دست بودن کامرون و راست دست بودن تایلر است. با نگاه به وضعیت حضور آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی، مجددا متوجه شباهت رفتار خواهید شد، هر چند تفاوتی از نظر میزان محبوبیت وجود دارد؛ تعداد فالوورهای حساب کاربری تایلر در توئیتر 329 هزار نفر و تعداد دنبال‌کنندگان کامرون در همین پلتفرم 254 هزار نفر است.

جالب است بدانید پدر مادر تایلر و کامرون، مدعی بی‌اطلاعی از تفاوت سنی آن‌ها با یکدیگر هستند، به طوری که مشخص نیست کدام یک از دیگری بزرگتر است!

به سختی می‌توان برادران وینکلواس را جدا از هم دید! حس مد و فشن آ‌ن‌ها ترکیبی از GQ و Brooks Brothers است. ارتباط ذهنی آن‌ها به اندازه‌ای است که حین صحبت، یکی می‌تواند جملات دیگری را به پایان برساند، گویا از آن چه در ذهنش می‌گذرد کاملا باخبر است.

منبع: workandmoney

• وینک WINk چیست؟ اولین بلاک چین گیمینگ بر بستر ترون
• کیف پول سیف پال اس 1 ؛ معرفی و آموزش والت سخت افزاری SafePal S1
• امنیت تراکنش های بیت کوین واقعا چقدر است؟
• حد ضرر یا استاپ لاس در معاملات ارز دیجیتال چیست و چگونه آن را تعیین کنیم؟

پریتی ساینر نام یک کیف پول ارز دیجیتال کاملا متفاوت است. با Parity Signer گوشی موبایل خود را به یک والت سخت افزاری بسیار امن تبدیل می‌کنید!

کیف پول ارز دیجیتال را به دو دسته‌بندی کلی سرد و گرم (کلد و هات) تقسیم می‌کنیم. تفاوت اصلی در اینجا، اتصال یا عدم اتصال به اینترنت است؛ کیف پول‌هایی که دائما به اینترنت متصل هستند، از این اتصال گرم می‌شوند! والت‌های آفلاین، به خاطر وصل نبودن به شبکه جهانی اطلاعات، سرد می‌شوند! نرم افزارهای مخصوص موبایل، دسکتاپ و تحت وب را کلد خطاب می‌کنند، اما کیف پول پول پریتی ساینر در این میان یک استثنا است.

والت‌های سرد دارای دو نوع سخت افزاری (فیزیکی) و کاغذی هستند. پیپر والت یا کیف پول کاغذی به معنی نوشتن کلید خصوصی و کلید عمومی روی تکه‌ای کاغذ (پرینت کردن آن‌ها همراه QR کد) است. کیف پول سخت افزاری یک گجت فیزیکی و دستگاهی الکترونیکی است که به گوشی هوشمند، لپ تاپ و سیستم کامپیوتری دسکتاپ متصل می‌شود. هر دو مورد، امکان ذخیره‌سازی آفلاین رمز ارزها را فراهم می‌کنند. پیپر والت بدون هزینه و رایگان، اما در عین حال کار با آن کمی دشوار است. از طرفی برای داشتن گزینه‌های سخت افزاری باید پول پرداخت کنید. البته این محدودیت به لطف توسعه کیف پول پریتی ساینر اکنون از بین رفته است، به طوری که می‌توان روی موبایل یک والت آفلاین داشت!

برای پی بردن به اهمیت پروژه ساخت این نرم افزار برای دنیای بلاک چین و رمز ارزها، کافی است بدانید شرکت توسعه‌دهنده آن به آقای گاوین وود (Gavin Wood) تعلق دارد. وی همراه با ویتالیک بوترین اتریوم را تاسیس کرد و موسس پلتفرم بزرگ پولکادات نیز به شمار می‌رود.

پریتی ساینر (Parity Signer) چیست؟

Parity Signer نام یک نرم افزار والت کریپتوکارنسی موبایلی است. اگرچه افزایش مقبولیت و کاربرد رمز ارزها سبب رو آوردن شرکت‌های نرم افزاری زیادی به توسعه اپلیکیشن‌های کیف پول ارز دیجیتال شد و به طور مستمر شاهد معرفی برنامه‌های جدیدی در این حوزه هستیم، اما پریتی ساینر با بقیه موارد یک تفاوت اساسی دارد؛ Parity Signer یک اپلیکیشن والت موبایل آفلاین (سرد) است. این در حالی است که می‌دانیم نرم افزارهای موبایل مخصوص نگهداری کلیدهای عمومی و خصوصی در دسته‌بندی آنلاین (گرم) قرار می‌گیرند.

متاسفانه در حال حاضر از ارزهای دیجیتال محدودی از جمله اتریوم و پولکادات پشتیبانی می‌شود. نسخه‌ای برای اندروید و نسخه‌ای دیگر برای دستگاه‌های دارای سیستم عامل‌های آی او اس موجود است.

پریتی ساینر به کاربران اجازه می‌دهد حساب‌های کاربری تنها قابل مشاهده روی شبکه‌ای از کامپیوترهای متصل به هم ساخته و در عین حال کلیدهای خصوصی را در یک اپلیکیشن موبایل متن باز (اپن سورس) نگهداری کنند. در ادامه به واسطه رابط کاربری MyCrypto قادر به ایجاد تراکنش از طریق حساب‌های کاربری Parity Signer خواهید بود.

دانلود کیف پول Parity Signer

برای هر دو پلتفرم اندروید و آی او اس نسخه‌ای توسعه پیدا کرده است. برای اطمینان از عدم دانلود و نصب یک والت جعلی، همیشه به وب سایت رسمی آن مراجعه و لینک دانلود برنامه را از همانجا دریافت کنید. آدرس وب سایت رسمی کیف پول پریتی ساینر parity.io/signer است. برای دانلود نرم افزارها از فروشگاه گوگل پلی استور و اپ استور نیز می‌توانید از لینک‌های زیر استفاده کنید:

• دانلود نسخه آی او اس از App Store
• دانلود نسخه اندروید از Google Play Store

در نظر داشته باشید اپلیکیشن پریتی ساینر هنوز در مرحله بتا قرار داشته و نسخه پایدار و رسمی آن منتشر نشده است. پس با دانلود و استفاده، به عیب‌یابی و پیشرفت سریع پروژه کمک خواهید کرد.

آموزش استفاده از کیف پول پریتی ساینر

بعد از باز کردن برنامه، یک حساب کاربری جدید ایجاد کرده و شناسه آیدنتیکان (Identicon) خود را انتخاب کنید. یک Identicon، یک نمایش بصری از یک مقدار هش به شمار رفته و معمولا یک آدرس IP است. کاربرد آن شناسایی کاربر یک سیستم کامپیوتری در قالب یک آواتار به منظور حفظ حریم خصوصی است.

در صفحه بعد یک نام برای حساب کاربری‌تان در اینجا انتخاب کنید.

عبارت بازیابی (Recovery Seed) و آدرس عمومی برای شما ایجاد خواهند شد. بعد از وارد کردن نام اکانت خود، حتما عبارت بازیابی را در مکانی مطمئن یادداشت کنید. در نظر داشته باشید هر فردی که به این عبارت دست پیدا کند، قادر به استفاده از رمز ارزهای ذخیره شده در کیف پول پریتی ساینر شما خواهد بود. از این نظر، می‌توان آن را دقیقا به کلید گاوصندوق تشبیه کرد.

شما نیز در صورت صدمه دیدن گوشی هوشمند، گم کردن یا به سرقت رفتن آن، حذف تصادفی اپلیکیشن موبایل پریتی ساینر یا نیاز به تعویض دستگاه، تنها به واسطه همین عبارت قادر به بازیابی مجدد دارایی رمز ارزی خود خواهید بود، در غیر این صورت باید با سرمایه‌تان خداحافظی کنید!

تا جای ممکن از نوشتن عبارت بازیابی در دنیای آنلاین (مثلا یک اپلیکیشن موبایل دفترچه یادداشت) خودداری کرده و حتما یک نسخه کاغذی از آن نگهداری کنید.

پین کد خود را وارد و تایید کنید.

اکنون نام حساب کاربری، آدرس عمومی و QR مربوط به آن قابل مشاهده است. دیگران می‌توانند از طریق هر دو، اقدام به ارسال اتر یا دات برای شما کنند. کاربر نیز به منظور ارسال رمز ارز برای دیگران، به آدرس عمومی خود نیاز دارد.

در نظر داشته باشید با لمس دکمه Accounts در گوشه پایین و سمت راست، قادر به ایجاد حساب‌های کاربری جدید خواهید بود. به این ترتیب می‌توان کیف پول‌های خود را از یکدیگر جدا کرد و هر قسمت از دارایی را در بخشی جداگانه نگه داشت.

بازیابی یک اکانت در Parity Signer

توضیحات بالا، مربوط به نخستین مرتبه استفاده از نرم افزار است. در صورتی که پیش از این در اپلیکیشن موبایل یا حتی دسکتاپ پریتی ساینر یک حساب کاربری ایجاد کرده و اکنون در پی بازیابی آن هستید، باید مراحل زیر را دنبال کنید:

• ابتدا روی دکمه Accounts ضربه زده و سپس Recover Account را انتخاب کنید.
• نام اکانت را وارد کنید.
• عبارت بازیابی (Recovery Seed / Seed Phrase) که بعد از اولین مرتبه ساخت کیف پول در اختیارتان قرار گرفت را در اینجا وارد کنید.
• یک پین کد برای محافظت از حساب کاربری مشخص کنید.

دسترسی به حساب پریتی ساینر از گوشی با MyCrypto

مای کریپتو، یک رابط کاربری به منظور کار با کیف پول‌های ارز دیجیتال سخت افزاری و در کل آفلاین است. پس اگر دارای یک والت فیزیکی شرکت Ledger یا Trezor نظیر لجر نانو ایکس یا ترزور مدل تی هستید، همچنان می‌توانید از این وب اپلیکیشن بهره‌مند شوید.

به وب سایت mycrypto.com مراجعه کنید.

نرم افزار Parity Signer را روی گوشی هوشمند خود باز کرده و حساب کاربری مورد نظرتان را انتخاب کنید. با این کار اطلاعات مربوط به آن، علاوه بر QR کد، نمایش داده می‌شود.

وقتی روی گزینه Parity Signer در صفحه اصلی وب سایت کلیک کنید، وارد صفحه‌ای به منظور اسکن یک QR کد خواهید شد. در نتیجه باید از دوربین (وب کم) لپ تاپ استفاده کرده یا آن را برای سیستم کامپیوتری دسکتاپ خود تهیه کنید.

اکنون می‌توانید اطلاعات حساب کاربری پریتی ساینر (Parity Signer) خود را در MyCrypto مشاهده کنید. قبل از هر اقدامی، ابتدا این اطلاعات را خوانده و از صحت آن اطمینان پیدا کنید. از همینجا قادر به ایجاد تراکنش و ارسال ارزهای دیجیتال اتریوم و پولکادات برای دیگران خواهید بود.

در نظر داشته باشید در صورت ترک کردن این صفحه، مثلا به وسیله بستن تب مرورگر حاوی آن، از آدرس حساب کاربری پریتی ساینر مورد نظر به بیرون پرتاب خواهید شد! پس برای استفاده مجدد، باید عملیات اسکن QR کد و لاگین را مجددا انجام بدهید.

نحوه ایجاد تراکنش

• آدرس کیف پول مقصد را به همراه مقدار برای ارسال مشخص کرده و سپس روی گزینه Send Transaction کلیک کنید.
• در اپلیکیشن Parity Signer، از گوشه پایین و سمت چپ روی گزینه Scanner ضربه زده و سپس QR کد نمایش داده شده توسط وب سایت MyCrypto را اسکن کنید.
• پیش از هر اقدامی ابتدا جزئیات را با دقت خوانده و پین کد مرتبط با حساب کاربری مورد نظر را برای امضای آفلاین تراکنش وارد کنید.
• اکنون باید QR متعلق به تراکنش امضا شده را به MyCrypto ارائه کنید. با تایید و کلیک روی گزینه Send عملیات واریز رمز ارز انجام خواهد شد.

منبع: mycrypto

• کیف پول سیف پال اس 1 ؛ معرفی و آموزش والت سخت افزاری SafePal S1
• امنیت تراکنش های بیت کوین واقعا چقدر است؟
• حد ضرر یا استاپ لاس در معاملات ارز دیجیتال چیست و چگونه آن را تعیین کنیم؟
• آموزش ساخت اپلیکیشن غیر متمرکز (دی اپ) ؛ برنامه نویس فول استک اتریوم شوید

حمله سیبل یا سیبل اتک جزو حملات سایبری مخرب علیه شبکه‌های بلاک چینی است. اما Sybil Attack چطور انجام شده و چگونه بلاک چین را تخریب می‌کند؟

فناوری بلاک چین از نظر امنیت بی‌نظیر است، به همین دلیل برای پیاده‌سازی شبکه رمز ارزها نظیر بیت کوین و اتریوم آن را انتخاب کرده‌اند. از طرفی دیگر بانک‌های متعددی در سراسر دنیا مشغول تحقیق روی تکنولوژی نام برده برای سوار کردن سیستم‌های خود روی آن هستند. با این حال، نمی‌توان بلاک چین را کاملا بدون نقص، عاری از ایراد و مصون در برابر حملات سایبری خطاب کرد. یکی از انواع حملاتی که می‌تواند به یک نتورک مبتنی بر BlockChain آسیب بزند، حمله یا اتک سیبل است.

سیبل اتک یک آسیب‌پذیری است که ممکن است تاثیراتی گسترده روی نتورک‌های مبتنی بر بلاک چین گذاشته و به هکرها اجازه بدهد به واسطه در اختیار گرفتن هویت‌های جعلی، حضوری گسترده در سیستم داشته باشند.

شاید پیش از این تصور می‌کردید تکنولوژی BlockChain نفوذ ناپذیر است، اما سخت در اشتباه هستید! با وجود سخت شدن ایجاد دردسر داخل سیستم‌های مبتنی بر این فناوری برای تبهکاران سایبری، این امکان هنوز وجود دارد. در مطالب قبلی وبلاگ بیت 24 به بررسی سه مورد از حملات مختص نتورک‌های بلاک چینی پرداختیم. پیشنهاد می‌کنیم به این مقالات نیز نگاهی داشته باشید. به این ترتیب دید بهتری نسبت به فناوری نام برده و رخنه‌های امنیتی آن پیدا خواهید کرد.

• اتک یا حمله 51 درصد (حمله اکثریت) در سیستم‌های بلاک چین چیست؟
• داستینگ اتک (حمله داستینگ) یا Dusting Attack چیست؟
• حمله خسوف (کسوف) یا اکلیپس اتک (Eclipse Attack) در بلاک چین چیست؟

حمله سیبل دارای ارتباط مهمی با حمله خسوف است. اگرچه این دو در نگاه اول مشابه به نظر می‌رسند، اما تفاوتی بسیار مهم با یکدیگر دارند؛ در هر دو مورد، یک فرد خرابکار شبکه را به وسیله مجموعه‌ای از گره‌های جعلی، با اطلاعات غلط بمباران می‌کند، اما هدف اصلی سیبل اتک و اکلیپس اتک متفاوت است. تفاوت این دو به گستره حمله برمی‌گردد. در حمله Eclipse، یک کاربر مشخص قربانی می‌شود، هر چند ممکن است در ادامه از قرارگیری وی تحت کنترل برای حمله به چند گره دیگر نیز استفاده شود. در Sybil هدف خدشه‌دار کردن سیستم اعتبار پروتکل است و وسعتش به سرتاسر سیستم گسترش پیدا می‌کند.

مقدمه‌ای بر سیبل اتک

در دنیای کریپتوکارنسی و فناوری بلاک چین آسیب‌پذیری‌ها و رخنه‌های امنیتی متعددی وجود دارند که به واسطه آن‌ها، هکرها حملات مورد نظرشان را ترتیب می‌دهند. یکی از آن‌ها سیبل اتک است. در این حمله یک سیستم توسط یک موجودیت، که کنترل دو یا چند هویت را در اختیار دارد، نقض می‌شود. به عبارتی در اینجا یک نفر، گروه، تیم یا سازمان، کنترل تعدادی از گره‌های فعال در شبکه را در اختیار دارد، در حالی که همه تصور می‌کنند هر کدام یک از این هویت‌ها متعلق به فردی منحصربه‌فرد است.

نام حمله سیبل از کتاب “Sybil” اثر نویسنده معروف فلورا ریتا شرایبر (Flora Rheta Schreiber) الهام گرفته شده است. در این کتاب، سیبل دورست (Sybil Dorsett) زن جوانی است که از اختلال تجزیه هویت (DID –> Dissociative Identity Disorder) رنج می‌برد. فرد مبتلا به این اختلال روانی چند هویت مختلف برای خود متصور می‌شود. وجود دو یا چند هویت یا شخصیت متمایز، که به طور متناوب رفتار را کنترل می‌کنند، نه تنها برای فرد، بلکه برای اطرافیان بیمار نیز به شدت آزاردهنده است.

جالب است بدانید معمولا این شخصیت‌ها، هر کدام اسم، سن و مجموعه‌ای از خاطرات و رفتارهای منحصربه‌فرد خود را دارند! در اغلب موارد یک هویت اصلی با نام واقعی شخص وجود دارد که منفعل، وابسته و افسرده‌ است. ویژگی‌های رفتاری هویت‌های جانشین اغلب با هویت اصلی در تعارض هستند.

به خاطر داشتن رفتاری مشابه، سیبل اتک که در شبکه‌های بلاک چینی توزیع شده رخ می‌دهد، به این شکل نام‌گذاری شده است. در اینجا با یک سری گره در شبکه توزیع شده و غیر متمرکز رو به رو هستیم که به نظر به افرادی جداگانه تعلق داشته و به شکلی مستقل اداره و مدیریت می‌شوند، اما در واقعیت، همگی تحت اختیار یک موجودیت خاص هستند. جان آر. دسور (John R. Douceur) به عنوان یک محقق شرکت مایکروسافت، سال‌ها قبل و در اولین سال‌های ظهور بیت کوین به این نوع حمله سایبری علیه سیستم‌های بلاک چینی اشاره کرد. در سال 2012، یک دانشمند علوم کامپیوتر مایکروسافت به نام برایان زیل (Brian Zill) نام حمله سیبل را برای این اتک انتخاب کرد.

بر اساس تعریف ارائه شده توسط این افراد، به طور ساده، سیبل اتک برابر تلاش یک موجودیت (نفر، تیم، گروه یا حتی سازمان) برای در اختیار گرفتن کنترل یک شبکه بلاک چینی به وسیله ایجاد حساب‌های کاربری متعدد (گره‌ها) است. نکته بسیار مهم، عدم افشای این واقعیت و ادامه دادن رفتار طبیعی نودها است، به طوری که هر یک مستقل و متعلق به فرد و هویتی خاص به نظر می‌رسند. به این ترتیب دیگران به ارتباط داشتن گره‌ها با یکدیگر و کنترلشان تحت اختیار یک نهاد شک نخواهند کرد.

تفاوت بسیار مهم شبکه‌های رمز ارزی و مالی نوین با سیستم‌های مالی و بانکی سنتی، غیر متمرکز بودن است، به طوری که یک موجودیت نظیر بانک مرکزی در راس امور قرار نداشته و نودهای تشکیل‌دهنده شبکه، با یکدیگر آن را کنترل می‌کنند. اما وقتی تعداد زیادی گره به یک نهاد تعلق داشته باشد، این اصل زیر سوال خواهد رفت.

اما بعد از این که یک موجودیت به هدف خود رسید، کنترل چندین گره را در اختیار گرفت و سیبل اتک را ترتیب داد، چه اتفاقی برای شبکه بلاک چینی رخ می‌دهد؟ چطور می‌توان از بروز حمله سیبل جلوگیری کرد؟ آیا در صورت عملی شدن یک حمله این چنینی، سرمایه کاربران عادی نیز به سرقت خواهد رفت؟

تاثیرات سیبل اتک روی یک شبکه بلاک چینی

تاثیر حمله سیبل در یک نتورک بلاک چینی، عمدتا روی دستیابی غیر ضروری و بی‌مورد حق رای در تصمیم‌گیری‌ها، متمرکز است. سیستم غیر متمرکز است و توسط گره‌های تشکیل‌دهنده آن مدیریت می‌شود، اما بعد از رخ دادن سیبل اتک یک موجودیت بیشتر از حق واقعی خود در تصمیم‌گیری‌ها دخالت می‌کند. به این منظور فرد خرابکار تعداد زیادی نام مستعار جعلی و غیر واقعی برای خود ایجاد کرده و‌ آن‌ها را کنترل می‌کند. پس او قادر خواهد بود تاثیرش روی شبکه را افزایش بدهد.

برای درک بهتر، یک مثال را در نظر بگیرید. در شبکه‌ رمز ارزی مثل بیت کوین، بیشتر تصمیم‌‌ها درباره اضافه کردن قابلیت جدید، حذف امکانات کنونی، اعمال تغییر یا انجام هر کاری، به واسطه رای‌گیری از اعضا اتخاذ می‌شوند. رای دادن به ماینرها و نودهای نگهبان شبکه اجازه می‌دهد نظر موافق یا مخالف خود را درباره یک پرپوزال مربوط به سیستم اعلام کنند.

حال اگر یک موجودیت بدخواه، کنترل چند هویت به ظاهر مستقل را در اختیار داشته باشد، می‌تواند نظرش را به واقعیت نزدیک‌تر کند. به عبارتی او می‌تواند بیشتر از سهم واقعی خود در رای‌گیری حضور پیدا کند. تصور کنید در یک رای‌گیری عادی در دنیای واقعی، یک فرد، کنترل تعداد زیادی شماره ملی افراد منحصربه‌فرد را در اختیار گرفته و با استفاده از آن‌ها، به نامزد مورد نظرش رای می‌دهد. به این ترتیب حق سایر رای‌دهندگان ضایع خواهد شد، چرا که یک فرد توانسته به ناحق، تاثیر بیشتری روی نتیجه نهایی بگذارد.

این تنها مشکل حمله سیبل نیست. در این اتک حمله‌کننده می‌تواند کنترل جریان اطلاعات در شبکه را نیز در اختیار بگیرد. به عنوان مثال، از یک سیبل اتک در بیت کوین ممکن است به اطلاعاتی نظیر آدرس‌های آی پی کاربران متصل به شبکه دست پیدا کرد. در نتیجه امنیت، حریم خصوصی و ویژگی فعالیت ناشناس کاربران نتورک زیر سوال خواهد رفت. اگرچه این موضوع غیر ممکن به نظر می‌رسد، اما به واسطه Sybil Attack چنین چیزی حتی در شبکه‌ای به بزرگی بیت کوین نیز امکان‌پذیر می‌شود.

تمام آن چه هکر نیاز دارد، در دست گرفتن کنترل تعداد زیادی گره شبکه، شروع به جمع‌آوری اطلاعات از آن‌ها و تحلیل است. البته هر چه سیستم بزرگتر باشد، ترتیب دادن سیبل اتک دشوارتر خواهد شد. به عنوان نمونه در بیت کوین انجام این کار در مقایسه با نتورک رمز ارزی متشکل از تعداد کمتری گره، سخت‌تر است.

وقتی هکر علاوه بر جمع‌آوری اطلاعاتی نظیر آدرس‌های آی پی کاربران سانسور فعال را نیز اجرا کند، وضعیت وخیم‌تر خواهد شد، به طوری که از استفاده مشروع کاربران از سیستم جلوگیری می‌شود.

حمله سیبل چطور انجام می‌شود؟

در اصل ما اعتقاد داریم فناوری به ما اجازه داده دنیای امن‌تری داشته باشیم. این موضوع تا حدی صحت دارد،‌ اما تکنولوژی کامل و بی‌عیب و نقص نیست و همیشه روش‌هایی برای نقض انواع سیستم‌های دیجیتال و الکترونیکی وجود دارند. با در نظر گرفتن این موضوع می‌توان گفت امنیت مطلق در عمل وجود ندارد. این موضوع درباره بلاک چین، که با ادعای امنیت بسیار بالا در مقایسه با سایر راهکارهای ذخیره‌سازی اطلاعات به میدان آمده است، نیز صدق می‌کند. سیبل اتک یک مثال نقض برای مدعیان امنیت بی‌چون و چرای بلاک چین محسوب می‌شود.

در سیستم‌های نظیر به نظیر (P2P)، که کاربران به جای ارتباط به واسطه یک سرور مرکزی به طور مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، عملکرد بر پایه شبکه‌ای توزیع شده و غیر متمرکز است. در چنین نتورکی، هر گره توسط هویت‌های مختلف، که در سراسر دنیا به شکل پراکنده قرار دارند، مدیریت می‌شود. این حقیقت، حمله و نفوذ به سیستم و زیر سوال بردن تمامیت آن را به خاطر عدم تمرکز پایگاه داده در یکجا دشوار می‌کند. این سطح مقاومت برای سیستم‌های حساس، نظیر سیستم‌های مالی، بسیار مناسب است. به همین دلیل شبکه ارزهای دیجیتال نوین بر پایه همین معماری طراحی می‌شوند.

با توجه به ماهیت متفاوت شبکه‌های غیر متمرکز در مقایسه با نتورک‌های متمرکز سنتی، هکرها باید به شکلی متفاوت وارد میدان شوند. آن‌ها دیگر از رو به رو با لباس دشمن حمله نکرده و با استفاده از هویت‌های جعلی، خود را به عنوان دوست و حامی سیستم (یک گره) معرفی می‌کنند. اگر خوب فکر کنید، این اتفاق وحشتناک است؛ سیستم به طور عادی مشغول سرویس‌دهی است و به ظاهر مشکلی ندارد، اما جاسو‌س‌ها و افراد خرابکار در آن رخنه کرده‌اند! هر لحظه امکان بروز حادثه‌ای بسیار ناگوار وجود دارد! این دقیقا وضعیت یک شبکه بلاک چینی در زمان سیبل اتک است. ایده‌ی آقای جان آر. دسور درباره حمله سیبل را می‌توان به صورت زیر خلاصه کرد:

یک سیستم نظیر به نظیر (P2P)، در صورتی که بخش بزرگی از نودهای آن، توسط یک فرد قرار گرفته در سایه، کنترل شوند، نقض خواهد شد. در عمل هر یک از این گره‌ها باید به افرادی منحصربه‌فرد تعلق داشته باشد، اما این طور نیست. از طرفی موضوع علنی نشده و قرارگیری کنترل این دسته نودها در اختیار یک فرد برای هیچ کسی محرز نیست؛ هکر در سایه حرکت می‌کند!

بسته به سیستم نظیر به نظیر مورد نظر، هزینه و دشواری ترتیب دادن حمله سیبل متفاوت است. به عنوان نمونه در شبکه‌ رمز ارزی نظیر بیت کوین که بر پایه الگوریتم اثبات کار (PoW) کار می‌کند، ایجاد هر نود جعلی به معنی نیاز به خرید یک ریگ ماینینگ است، دستگاهی که قیمت بالایی دارد. در سیستم‌های دیگر، ممکن است هزینه برای هکر نزدیک به صفر باشد! به عنوان مثال سیستمی را در نظر بگیرید که به هر حساب کاربری اجازه می‌دهد در نظرسنجی‌ها شرکت کند. یک هکر به واسطه ایجاد (رایگان) بی‌شمار اکانت جعلی قادر به تغییر نتیجه نظرسنجی‌ها به دلخواه خود خواهد بود.

نمونه‌ای از یک حمله Sybil

مرورگر Tor را در نظر بگیرید. شبکه آن بر پایه یک مدل نظیر به نظیر کار می‌کنند. نودهای آن وعده می‌دهند کاربران به صورت کاملا ناشناس قادر به گشت و گذار در اینترنت خواهند بود. با این حال، ممکن است یک موجودیت بدخواه یا حتی کنترل‌کننده و نظارتی نظیر آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA)، ده‌ها، صدها یا هزاران گره را به عنوان قابل اعتماد عبور بدهد. امنیت شبکه در این صورت به طور کامل نقض شده و حریم خصوصی دیگر حفظ نمی‌شود.

علت این است که در این سیبل اتک نودهای ورودی و خروجی توسط آژانس امنیت ملی کنترل می‌شوند. در نتیجه ترافیک تمام کاربرانی که داده متعلق به آن‌ها از این گره‌ها عبور می‌کنند، مانیتور خواهد شد.

شاید تصویر کنید یک حمله سیبل این چنینی بیشتر روی کاغذ امکان‌پذیر بوده و در عمل پیاده‌سازی آن کار بسیاری دشواری است، اما در سال 2014، شبکه Tor هدف چنین حمله‌ای قرار گرفت.

آیا شبکه‌های بلاک چینی مستعد سیبل اتک هستند؟

نتورک‌های مبتنی بر بلاک چین مستعد حمله سیبل هستند، اما هر شبکه در این زمینه وضعیت متفاوتی دارد. دلیل آن، پیاده شدن رویه‌های امنیتی متفاوت در هر سیستم به منظور مقابله با انواع تهدیدها است. فراموش نکنید Sybil چیز ناشناخته‌ای نیست، به همین دلیل توسعه‌دهندگان شبکه‌های مبتنی بر BlockChain از قبل راهکارهایی را برای جلوگیری از قربانی شدن در نظر می‌گیرند.

یکی از مهمترین اقدامات در این مرحله زنجیره اعتماد (Chain Of Trust) است. در بیت کوین به عنوان مثال، بلاک چین و تاریخچه آن بین تمام گره‌ها توزیع می‌شوند. تمام نودها نسخه‌ای از پایگاه داده را در اختیار دارند. اگر یکی از آن‌ها به نفع خود تلاش به اعمال تغییر کند، این عمل به سادگی رد خواهد شد. به همین دلیل بعد از شروع همگام‌سازی توسط یک نود، اطلاعات را از چند منبع مختلف دریافت می‌کند. اطلاعات دریافت شده از تمامی آن‌ها تطبیق داده می‌شوند. اگر هر یک از گره‌ها به هر نحوی تلاش به تغییر محتوا کند، داده آن را نپذیرفته و یک گره دیگر برای دریافت جایگزین خواهد شد.

این نحوه کار، انجام سیبل اتک در بیت کوین را بسیار دشوار می‌کند. با این حال در سال 2015 یک مرتبه به وقوع پیوست. در این سال، شرکت Chainalysis شدیدا در تلاش بود اطلاعاتی را از تمامی نودهای شبکه بیت کوین به دست آورد. انجمن به این موضوع پی برد. در ادامه گریگوری ماکسول (Gregory Maxwell)، یک توسعه‌دهنده شناخته شده‌ی بیت کوین، روی حادثه تحقیقاتی انجام داد.

شبکه رمز ارزهایی نظیر اتریوم، بیت کوین کش، دش و حتی گرین در معرض خطر حمله سیبل قرار دارند. البته در هر یک، راهکارهایی به منظور مقابله در نظر گرفته شده است.

چطور از حمله سیبل جلوگیری کنیم؟

سیبل اتک چیزی نیست که توسط ما کاربران عادی مهار شود. به عبارتی جلوگیری از رخ دادن آن، وابسته به تلاش توسعه‌دهندگان شبکه رمز ارزها است. در ادامه به مهمترین مواردی که توسعه‌دهندگان نتورک‌های نظیر به نظیر، غیر متمرکز و توزیع شده باید برای جلوگیری از سیبل اتک مد نظر قرار بدهند اشاره خواهیم کرد:

استفاده از سیستم‌های اعتبارسنجی و زنجیره اعتماد

با این کار تلاش هکرها پس زده می‌شود. همچنین امکان استفاده از منابع شبکه برای اهداف بدخواهانه سلب خواهد شد.

استفاده از پروتکل‌های اجماع پرهزینه

پروتکل‌های اجماع این چنینی، ایجاد یک هویت جدید یا دسترسی به منابع شبکه را پرهزینه می‌کنند. به این روش، هر عمل انجام شده داخل شبکه ملزم به پرداخت هزینه است. به این ترتیب هکر دیگر به راحتی نمی‌تواند تعداد زیادی هویت جعلی برای خود بسازد، چرا که ساخت و مدیریت هر یک، برای وی هزینه در پی دارد. اگرچه این کار از اجرای سیبل اتک جلوگیری نمی‌کند، اما حداقل کار را برای هکر دشوار خواهد کرد، به طوری که فکر انجامش مخصوصا در قبال شبکه‌های بزرگ را فراموش می‌کند.

ایجاد یک سیستم اعتبار

این یک برنامه یا الگوریتم است که به کاربران یک شبکه اجازه می‌دهد به یکدیگر امتیاز بدهند. با این کار دست گره‌های جعلی خیلی زود رو خواهد شد! اساسا چنین سیستمی به کاربرانی که وقت بیشتری را در سیستم سپری می‌کنند، قدرت بیشتری اعطا خواهد کرد. به این ترتیب بیت کوین یا نتورک هر رمز ارز دیگر تبدیل به یک شبکه شایسته سالاری می‌شود. به طور همزمان، قدرت کاربران تازه وارد کاهش پیدا می‌کند.

پس اگر هکر صدها حساب کاربری جدید ایجاد کند، آن‌ها روی هم رفته به اندازه یک کاربر قدیمی قدرت نخواهند داشت. پس نمی‌توانند تاثیر منفی روی شبکه بگذارند. بدون شک هکر نمی‌تواند به وسیله فعالیت صادقانه تک تک این اکانت‌ها، اعتبار آن‌ها را به مرور زمان افزایش بدهد.

منابع:

• bit2me
• binance

• آموزش ساخت اپلیکیشن غیر متمرکز (دی اپ) ؛ برنامه نویس فول استک اتریوم شوید
• سقوط ارزش لیر بعد از ممنوعیت پرداخت با ارز دیجیتال در ترکیه
• هارد فورک برلین اتریوم ؛ تلاش برای کاهش گس بالای شبکه
• نگاهی به مزایای اپلیکیشن های غیر متمرکز برای کسب و کارها

ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) کیست و چند بیت کوین دارد؟ در این مطلب به بررسی شخصیت مرموز خالق و سازنده Bitcoin خواهیم پرداخت.

هویت خالق ایده و توسعه‌دهنده نرم افزار رایگان بیت کوین هرگز فاش نشده است. در ابتدا بسیاری عقیده داشتند که ساتوشی ناکاموتو ژاپنی‌تبار است، اما با گذشت زمان و ناپدید شدن وی که همانند پدیدار شدنش مرموز بود، حدس و گمان‌ها بیشتر و بیشتر شد. در آن زمان فرضیه‌های زیادی که افراد و شرکت‌های مختلف را به خالق بیت کوین ارتباط می‌دادند، مطرح شد. چندین نفر بدون ارائه مدرک ادعا داشتند ساتوشی ناکاموتوی واقعی هستند. حتی پای تئوری توطئه و آدم فضایی‌ها هم به بحث هویت خالق بیت کوین باز شد!

این فرد یا گروه که هویت واقعی آن تا به امروز فاش نشده است، با تکنولوژی بلاک چین و بیت کوین انقلابی در بخش اقتصاد و همچنین در تمام بخش‌های و صنایعی که به دنبال حذف واسطه، اطمینان خاطر، شفاف‌سازی و ضمانت حریم خصوصی بودند، ایجاد کرد.

ساتوشی ناکاموتو کیست یا چیست؟!

در بخش اول این مقاله یک سری اتفاقات مربوط به ساتوشی ناکاموتو را بررسی خواهیم کرد تا تقویمی از مرتبط‌ترین اطلاعات را در دست داشته باشیم. سپس به مهم‌ترین افرادی که سعی دارند هویت ناکاموتو را فاش کنند، اشاره می‌کنیم. در پایان نیز ماجراهای یک سری افراد که ممکن است خالق بیت کوین باشند را بررسی خواهیم کرد.

طبق پروفایل ناکاماتو در وب سایت بنیاد پی‌2‌پی (P2P Foundation) او یک مرد ژاپنی ۴۳ ساله است.

ساتوشی ناکاموتو چند بیت کوین دارد؟

گفته می‌شود در فاصله بین ژانویه تا جولای سال ۲۰۰۹، ساتوشی ناکاموتو ۱.۱ میلیون بیت کوین استخراج کرده است. نتایج تحقیقاتی که به تازگی انجام شده حاکی از آن است که ناکاموتو می‌توانست بیت کوین‌های بیشتری استخراج کند، اما عمدا میزان هش ریت خود را پایین نگه داشت تا سایر ماینرها هم شانس ماین کردن داشته باشند.

۱.۱ میلیون بیت کوینی که خالق بیت کوین در ۷ ماه اول فعالیت این شبکه استخراج کرد، اکنون بیش از ۵۰ میلیارد دلار ارزش دارند. آن‌ها تا به امروز در هیچ تراکنشی استفاده نشده‌اند.

رویدادنگاری اتفاقات مرتبط با ساتوشی ناکاماتو

تصویر پایین، اولین پیغام عمومی منتشر شده توسط ساتوشی ناکاماتو است.

• ۳۱ اکتبر سال ۲۰۰۸، مصادف با جمعه ۱۰ آبان ۱۳۸۷: ساتوشی ناکاموتو برای اولین بار از طریق سرویس ایمیل رمزنگاری شده‌ی Metzdown.com در مورد انتشار وایت پیپر بیت کوین صحبت کرد.
• ۱۷ نوامبر ۲۰۰۸، مصادف با دوشنبه ۲۷ آبان ۱۳۸۷: ناکاموتو در یکی از ایمیل‌هایش به فردی به نام جیمز ای دانلد (James A. Donald) خبر می‌دهد که یک سال و نیم گذشته را مشغول توسعه بیت کوین بوده است.
• ۹ ژانویه سال ۲۰۰۹، مصادف با جمعه ۲۰ دی ۱۳۸۷: ناکاموتو نسخه ۰.۱ بیت کوین را آپلود کرد.
• ۱۰ ژانویه سال ۲۰۰۹، مصادف با شنبه ۲۱ دی ۱۳۸۷: هال فینی (Hal Finney) اولین کاربر بیت کوین پس از ساتوشی ناکاموتو پیغام «در حال اجرای بیت کوین» را توییت کرد.
• ۱۲ ژانویه سال ۲۰۰۹، مصادف با دوشنبه ۲۳ دی ۱۳۸۷: اولین تراکنش بیت کوینی ثبت شد. ناکاموتو ۱۰ واحد BTC برای هال فینی ارسال کرد تا از عملکرد صحیح شبکه مطمئن شود.
• ۲۲ نوامبر سال ۲۰۰۹، مصادف با یکشنبه ۱ آذر ۱۳۸۸: ناکاموتو با انتشار پیغامی در انجمن معروف بیت کوین تاک (Bitcointalk) به کاربران خوش آمد گفت.
• ۱۳ دسامبر ۲۰۰۹، مصادف با یکشنبه ۲۲ آذر ۱۳۸۸: آخرین پیغام ناکاموتو در انجمن بیت کوین تاک (انتشار نسخه 0.3.19 بیت کوین) منتشر شد.
• هفتم مارچ ۲۰۱۴، مصادف با جمعه ۱۶ اسفند ۱۳۹۲: ساتوشی ناکاموتو آخرین پیغام خود در اینترنت را منتشر کرد: «من دورین ناکاموتو (Dorian Nakamoto) نیستم»

این‌ها مهم‌ترین وقایعی هستند که در طول تاریخ فعالیت اینترنتی ناکاموتو رخ دادند. اما دو رویداد مرتبط دیگر هم وجود دارند که درجه صحت‌شان مشخص نیست، به همین دلیل به صورت جداگانه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

26 آوریل ۲۰۱۱، مصادف با سه شنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۰: ناکاموتو در این روز آخرین ایمیلش را برای گوین اندرسن (Gavin Andresen) ارسال کرد. ناکاموتو در این ایمیل از اندرسن می‌خواهد در مورد او مثل «یک فرد مرموز که در تاریکی مخفی شده» صحبت نکند و بیشتر روی این موضوع که «بیت کوین یک پروژه متن باز بوده و مشارکت افراد در توسعه آن از اهمیت بالایی برخوردار است.» تاکید داشته باشد.

اندرسن در پاسخ ناکاموتو نوشت یک شرکت سرمایه‌گذاری استراتژیک به نام IQT که توسط دولت آمریکا حمایت مالی می‌شود، با وی تماس گرفته است و قصد دارد با حضور او یک جلسه برگزار کند. او در ادامه توضیح می‌دهد که برای جلوگیری از به وجود آمدن شایعات مربوط به ملاقات مخفیانه آقای گوین با سازمان سیا، متن این ایمیل را در انجمن بیت کوین تاک منتشر خواهد کرد. با این حال وی مطمئن بود که «گوین آشکارا با سازمان سیا ملاقات می‌کند» همچنان باعث به وجود آمدن تئوری‌های توطئه خواهد شد. ناکاموتو هرگز پاسخی برای این ایمیل ارسال نکرد.

هفتم مارچ سال ۲۰۱۴، مصادف با جمعه ۱۶ اسفند ۱۳۹۲: ساتوشی ناکاموتو در قسمت نظرات مطلبی که قبلا در وب سایت «بنیاد پی2‌پی» (p2pfoundation.ning.com) منتشر کرده بود، یک جمله نوشت: «من دورین ناکاموتو نیستم»

این پاسخی به شایعات رسانه‌های «نیوزویک» (Newsweek) و «گیزمودو» (Gizmodo) بود که در 6 مارس سال ۲۰۱۴ ( ۱۵ اسفند ۱۳۹۲) مدعی شدند فردی به نام «دورین پرنتیس ساتوشی ناکاموتو» (Dorian Prentice Satoshi Nakamoto) ممکن است خالق واقعی بیت کوین باشد.

چند روز پس از انتشار این جمله، فردی که ادعا داشت ایمیل ناکاموتو را هک کرده است، مدعی شد از هویت واقعی ساتوشی ناکاموتو اطلاع دارد و آن را در ازای دریافت ۲۵ واحد BTC فاش می‌کند. اما تا به امروز نه هویت این هکر فاش شده و نه هویت خالق بیت کوین. در ضمن هیچکس نمی‌داند آیا ناکاموتو واقعا آن جمله را نوشته بود یا یک هکر.

بررسی افرادی که ممکن است ساتوشی ناکاموتو باشند!

ساتوشی ناکاموتو به احتمال زیاد یک نفر نیست و در واقع نام گروهی از افراد است که با حوزه رایانه، رمزنگاری و جنبش سایفرپانک (Cyperpunk) ارتباط داشته‌اند. با توجه به این موضوع، در ادامه لیستی از افرادی که می‌توانند جزئی از Satoshi Nakamoto باشند را معرفی خواهیم کرد.

هال فینی (Hal Finney)

آقای هال فینی بیشتر به دلیل مقالاتی که منتشر کرده به عنوان محتمل‌ترین گزینه برای ساتوشی ناکاموتو شناخته می‌شود. وی که در سال ۲۰۱۴ فوت کرد، علاقه زیادی به حوزه کریپتو و امنیت رایانه‌ای داشت و هم‌چنین با سرآغاز جنبش سایفرپانک در سن فرانسیسکو ارتباط نزدیکی داشت. فینی مدت‌ها قبل از شروع فعالیت شبکه بیت کوین، مقالات را منتشر کرده بود:

• پول دیجیتال و حریم خصوصی (Digital Cash and privacy 1993)
• تشخیص دابل اسپندینگ (Detecting Double Spending 1993)
• سیاست در مقابل تکنولوژی (Politics vs Technology 1994)
• PGP Web Of Trust Misconceptions 1994
• آرپی‌او‌دابلیو (Reusable Proof-of-Work). PGP Web Of Trust Misconceptions 2004

این مقالات، به خصوص مقاله‌ای که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد، با اصول پایه بیت کوین ارتباط زیادی دارند. الگوریتم RPoW که بهبودی برای سیستم‌های استفاده‌کننده از الگوریتم اثبات کار (PoW) نظیر هش کش (HashCash) بود، می‌تواند بنیان الگوریتم اثبات کار مورد استفاده در شبکه بیت کوین کنونی باشد.

توییتی که آقای فینی در 10 ژانویه سال 2009 (۲۱ دی ۱۳۸۷) منتشر کرد، مهم‌ترین چیزی است که شایعه ساتوشی ناکاموتو بودن او را قوت می‌بخشد. وی درست چند ساعت پس از انتشار نسخه ۰.۱ بیت کوین توسط Satoshi Nakamoto، عبارت «در حال اجرای بیت کوین» را توییت کرد.

دو رو بعد، وی ۱۰ بیت کوین از طرف ناکاموتو دریافت کرد که برای آزمایش عملکرد شبکه برایش ارسال شده بود. این اولین تراکنش ثبت شده در شبکه بیت کوین به شمار می‌آید. هال فینی در آگوست سال ۲۰۰۹ متوجه شد به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ASL) مبتلا شده است. این بیماری به سلول‌های سیستم عصبی بدن آسیب می‌رساند و اندک اندک موجب کاهش میزان فعالیت و در نهایت مرگ آن‌ها می‌شود. علیرغم این موضوع، فینی کار خود را متوقف نکرد و گفت هم‌چنان مشغول برنامه نویسی است، اما حالا این کار ۵۰ برابر برایش دشوارتر شده بود.

فینی در ۱۹ مارس سال ۲۰۱۳ (۲۹ اسفند ۱۳۹۱)، نامه‌ای تحت عنوان «بیت کوین و من» (Bitcoin and me) در انجمن بیت کوین تاک منتشر کرد. وی در این نامه از ماجراهایی که در حوزه رمز ارزها برایش پیش آمده صحبت کرد و گفت:

فکر می‌کنم اولین کسی بودم که پس از ساتوشی ناکاموتو نرم افزار بیت کوین را اجرا کرد. امروز هویت واقعی ساتوشی ناکاموتو به یک راز تبدیل شده، ولی در آن زمان به این نتیجه رسیده بودم که با یک مرد جوان ژاپنی تبار که هوش و صداقت بالایی دارد، همکاری می‌کنم.

فینی در ادامه نوشت «خودم را بسیار خوش شانس می‌دانم که در آغاز ماجرا حضور داشتم». یک سال بعد، در بیست و پنجم مارس سال ۲۰۱۴ (۵ فروردین ۱۳۹۳)، یکی از خبرنگاران مجله فوربز (Forbes) به نام اندی گرینبرگ (Andy greenberg) به دیدار فینی که در آن زمان به دلیل پیشرفت بیماری ASL کاملا فلج شده بود، رفت تا در مورد شایعه ساتوشی ناکاموتو بودن وی بحث کند. در این مصاحبه، موضوعاتی مثل مکاتبه‌های ایمیلی فینی با ناکاموتو و تاریخچه کیف پول بیت کوینی او مورد بحث قرار گرفت. فینی شایعه این که وی ساتوشی ناکاموتو است را کاملا رد کرد و گرینبرگ بعدا در مقاله‌اش نوشت که حرف‌های او را باور می‌کند.

گرینبرگ حتی از یک شرکت تحلیل دست‌خط هم درخواست کرد که متن‌های نوشته شده توسط فینی و ناکاموتو را بررسی کند که به پیدا شدن یک شباهت مهم منجر شد. رابین هنسون (Robin Hanson)، یکی از دوستان و شریک قدیمی فینی که سابقه وبلاگ نویسی مشترک هم دارند، مدعی شد به احتمال حداقل ۱۵ درصدی، هال بیشتر از آن چیزی که بر ملا کرده با پروژه بیت کوین در ارتباط بوده است.

هال فینی در 28 آگوست سال ۲۰۱۴ (۶ شهریور ۱۳۹۳) به علت بیماری ALS درگذشت. بدن وی با استفاده از روش سرمازیستی (Cryonics) در شرکت آلکور (Alcor) واقع در ایالت آریزونای آمریکا نگهداری می‌شود.

یکی از بخش های جالب داستان زندگی فینی با فردی به نام دورین ناکاموتو (Dorian Nakamoto) در ارتباط است که در ادامه بیشتر در مورد او صحبت خواهیم کرد. دورین فیزیکدانی بود که در دانشگاه «کل پالی» (Cal Poly) واقع در شهر پومونای ایالت کالیفرنیا، تحصیلاتش را کامل کرد. وی به عنوان مهندس رایانه در شرکت‌های تکنولوژی و اطلاعات مالی مختلف فعالیت کرده بود و سابقه کار برای وزارت دفاع آمریکا را هم در کارنامه دارد.

ماجرا زمانی جالب می‌شود که متوجه می‌شویم فاصله زیادی بین محل زندگی فینی و دورین وجود نداشت و آن‌ها می‌توانستند به راحتی یکدیگر را ملاقات کنند. فینی می‌توانست از اسم ناکاموتو استفاده کند و او نیز می‌توانست منکر همه چیز شود. علیرغم همه این اطلاعات، این که هال فینی خالق بیت کوین یا عضوی از گروه سازنده آن باشد، چیزی بیشتر از گمان نیست. تنها چیزی مطمئنی که در مورد او وجود دارد، تاثیری است که از همان لحظات اولیه فعالیت شبکه بیت کوین روی کدهای منبع آن داشت.

نیک سابو (Nick Szabo)

نفر بعدی، یک مهندس رایانه برجسته، حقوق‌دان و متخصص رمزنگاری به نام نیک سابو است که به صورت غیرعمدی بنیانی برای توسعه نرم افزار بیت کوین ایجاد کرد. او مکانیزم نظری ارز دیجیتال غیر متمرکزی به نام «بیت گلد» (Bit Gold) را توسعه داد که البته هرگز اجرایی نشد و در حد یک تئوری باقی ماند. علاوه بر این، سابو مفهوم «قراردادهای هوشمند» (Smart Contracts) را هم توسعه داده است.

بیشتر بخوانید: قرارداد هوشمند یا اسمارت کانترکت چیست و چطور کار می‌کند؟

قراردادهای هوشمند نسخه تکامل یافته قراردادهای قانونی هستند که بر خلاف آن‌ها، برای اجرا نیازی به واسطه یا اسناد فیزیکی ندارند. در ضمن در این نوع قرارداد جایی برای دیوان سالاری (که هر اقدامی را زمان‌بر و پرهزینه می‌کند) وجود ندارد. یک قرارداد هوشمند در واقع نرم افزاری است که به صورت اتوماتیک اجرا می‌شود و زمانی که شرایط از پیش تعیین شده برای آن فراهم شود، دارایی‌هایی که به آن واگذار شده را آزاد خواهد کرد. بد نیست بدانید که مجلس سنای ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۸ این بیانیه را در مورد قراردادهای هوشمند منتشر کرد:

قراردادهای هوشمند ممکن است مفهومی جدید به نظر برسند، ولی در اصل بر اساس قراردادهای قانونی ساده ساخته شده‌اند. به صورت کلی، سیستم قضایی اختلافاتی که بین طرفان قرارداد پیش می‌آید را حل کرده و مقررات آن را اجرا می‌کند، اما داشتن یک راه دیگر برای داوری، علی‌الخصوص برای تراکنش‌های بین الملی نیز متداول است. در قراردادهای هوشمند، یک برنامه، قراردادی که در کدهای رایانه‌ای ثبت شده را اجرا خواهد کرد.

در سال ۱۹۹۸، سابو «بیت گلد» را به دنیا معرفی کرد؛ یک ارز دیجیتال که از اعضای شبکه می‌خواست با استفاده از قدرت پردازشی رایانه‌هایشان معماهای پیچیده رمزنگاری شده را حل کنند. سپس پاسخ این معماها برای یک دفتر ثبت که «تحمل خطای بیزانس» (Byzantine Fault Tolerant) نام داشت، فرستاده می‌شدند و برای فرد ارسال کننده یک کلید عمومی معین می‌شد. در این سیستم، هر پاسخ به قسمتی از معمای بعدی شبکه تبدیل می‌شد و یک زنجیره (Chain) در حال رشد به وجود می‌آمد. بدین ترتیب شبکه می‌توانست ارزهای دیجیتال جدید را تایید و برایشان تاریخ و زمان (Timestamp) معین کند. در ضمن معمای بعدی تنها در صورتی ارائه می‌شد که اکثریت اعضای شبکه پاسخ معمای قبلی را قبول می‌کردند.

در دسامبر سال ۲۰۱۳، وبلاگ نویسی به نام اسکای گری (Skye gray) با استفاده از تحلیل استایلومتری (Stylometry) ارتباطی بین سابو و وایت پیپر بیت کوین پیدا کرد. سابو در دهه ۹۰ با نام‌های مستعار فعالیت می‌کرد و در ماه می سال ۲۰۱۱ نیز متنی در مورد هویت واقعی ساتوشی ناکاموتو منتشر کرده بود:

وی دای (Wei Dai)، هال فینی، و خودم تنها کسانی هستیم که می‌دانم به اندازه کافی به این حوزه علاقه داشتیم تا قبل از آمدن ناکاموتو به سراغ آن برویم (البته من فرض را بر این گرفته‌ام که دای و فینی ناکاموتو نیستند). تنها فینی (به خاطر توسعه الگوریتم RPOW) و ناکاموتو انگیزه کافی برای ایجاد چنین طرحی (بیت کوین) داشتند.

دامنیک فریزبی (Dominic frisby) یک نویسنده فعال در حوزه اقتصاد است که تحقیقات گسترده‌ای در مورد احتمال این که سابو ناکاموتوی واقعی باشد انجام داد و به این نتیجه رسید که هیچ مدرک موثقی برای اثبات این فرضیه وجود ندارد. در مقابل یکی از خبرنگاران «نیویورک تایمز» (The New York Times) به نام ناتانیل پاپر (Nathaniel Popper) نوشت: شواهدی محکم‌ همه به یک مرد آمریکایی به نام نیک سابو اشاره می‌کنند.

افرادی که در ایجاد پایه های بیت کوین نقش داشتند

در این بخش در مورد ۲ نفر دیگر صحبت خواهیم کرد که به احتمال زیاد ساتوشی ناکاموتو نیستند، ولی اقداماتی که انجام دادند بنیانی برای توسعه بخش‌های مختلف شبکه بیت کوین ایجاد کرده است.

آدام بک (Adam Back)

آدام بک یک رمزنگار بریتانیایی است که خودش را به عنوان یک «سایفرپانک» (Cypherpunk) معرفی می‌کند و پایه‌های الگوریتم اثبات کار (PoW) را توسعه داده است. «هش کش» (HashCash) نام راهکاری است که آقای بک به منظور ایجاد سیستمی که از اسپم (Spam) جلوگیری می‌کند، توسعه داد. هش کش یک نظریه کلیدی است که الگوریتم اثبات کار بیت کوین بر پایه آن توسعه داده شد.

در سیستم هش کش، کسانی که می‌خواهند ایمیل ارسال یا مطلبی جدید در یک وبلاگ یا انجمن منتشر کنند، باید ابتدا با استفاده از قدرت پردازشی رایانه‌شان یک سری محاسبات کوچک (کار) انجام دهند تا مشخص شود که هدفشان اسپم نیست.

این سیستم از کاربر می‌خواست با قدرت پردازشی رایانه‌اش کاری انجام دهد که تنها چند ثانیه طول می‌کشید و برای مثال به اسپمرها اجازه نمی‌داد در هر دقیقه هزاران ایمیل ارسال کنند. «هش کش» باعث می‌شد تا هر فرد بتواند در هر دقیقه فقط مقدار محدودی ایمیل ارسال کند و از اسپم جلوگیری می‌کرد. آقای بک به عنوان خالق بیت کوین شناخته نمی‌شود، اما الگوریتم وی برای ایجاد سیستم اثبات کار شبکه بیت کوین ضروری بود. علاوه بر این، وی مدیر عامل شرکت Blockstream است که هدفش را توسعه دادن بیت کوین و تکنولوژی بلاک چین عنوان می‌کند.

وی دای (Wei Dai)

وی دای یک مهندس رایانه و سایفرپانک است که برای خلق سیستم مالی «بی‌مانی» (b-money) و توسعه کتابخانه «کریپتو پلاس پلاس» (Crypto ++) شناخته می‌شود.

آقای دای مدرک مهندسی رایانه خود را از دانشگاه «واشینگتون» (University of Washington) دریافت کرده است. نزدیکان وی او را به عنوان یک «مهندس رایانه درون گرا» توصیف می‌کنند. در ادامه توجه شما را به قسمتی از متن پروفایل آقای دای در VoteHere.com به عنوان عضوی از هیئت مشاوره جلب می‌کنیم:

«آقای دای در گروه تحقیقات رمز ارزی شرکت مایکروسافت، واقع در شهر ردموند ایالت واشینگتن مشغول به کار بود. در زمان فعالیت وی در شرکت مایکروسافت، در طراحی و به کارگیری سیستم‌های رمز ارزی برای برنامه‌های تخصصی نقش داشت. او قبل از پیوستن به مایکروسافت، یکی از برنامه نویسان شرکت «تراساینس» (TerraSciences) واقع در شهر آکتون ایالت ماساچوست، بود. آقای دای مدرک کارشناسی علوم رایانه خود را با گرایش ریاضیات از دانشگاه واشینگتن دریافت کرده است.»

وی دای بی‌مانی را در سال ۱۹۹۸ به عنوان یک «سیستم توزیع شده و ناشناس ارز الکترونیک» معرفی کرد و این سیستم مالی بعدا به پایه‌ای برای توسعه اقتصاد رمز ارزی امروزی تبدیل شد. سیستم وی این گونه توصیف می‌شود: «یک راه حل که به گروهی از افراد با هویت‌های ناشناس دیجیتالی اجازه می‌دهد تراکنش‌های مالی انجام دهند و بدون نیاز به کمک شخص ثالث، قراردادهای بسته شده را اجرا کنند»

ساتوشی ناکاموتو در وایت پیپر بیت کوین از ایده بی‌مانی به عنوان پایه پروژه خود یاد می‌کند، ولی آقای وی دای نظر دیگری در مورد تاثیر بی‌مانی روی بیت کوین دارد:

از نظر من خالق بیت کوین که با نام ساتوشی ناکاموتو شناخته می‌شود، قبل از استفاده از ایده من، حتی مقاله‌ای که در مورد آن نوشتم را هم نخوانده بود. او بعدا متوجه شد که ایده مال من است و اسم مرا در وایت پیپر آورد. بنابر این ارتباط من با این پروژه بسیار محدود است.

بد نیست بدانید که شبکه اتریوم هم برای احترام گذاشتن به آقای وی دای و ایده‌اش، نام کوچک‌ترین واحد رمز ارز اتر را وی (Wei) گذاشته است.

ماجرای مردی به نام دورین ناکاموتو

یکی از معدود چیزهایی که می‌توانیم با اطمینان در مورد هویت خالق بیت کوین بگوییم این است که او دورین پرنتیس ساتوشی ناکاموتو (Dorian Prentice Satoshi Nakamoto) نیست. در 6 مارس سال 2014 (۱۵ اسفند ۱۳۹۲) یکی از خبرنگاران مجله «نیوزویک» (Newsweek) به نام لیا مک‌گرث گودمن (Leah McGrath Goodman) مقاله‌ای در مورد یک مرد ژاپنی‌تبار منتشر کرد که به این نام شناخته می‌شد. یک تشابه اسمی ساده شایعات تازه‌ای در مورد هویت خالق بیت کوین ایجاد کرد.

دورین فارغ التحصیل رشته فیزیک دانشگاه «کل پالی» (Cal Poly)، واقع در شهر پومونای ایالت کالیفرنیا است. وی مهندس سیستم تعدادی از پروژه‌های محرمانه وزارت دفاع آمریکا بوده و در چند شرکت اطلاعات مالی و تکنولوژی مختلف به عنوان مهندس رایانه فعالیت کرده است. در دهه 1990 دورین ناکاموتو را چندین بار اخراج کردند و همین باعث شد تا او به «اختیارگرایی» (Libertarianism‎) رو بیاورد. او حتی به دخترش هم توصیه کرده بود کسب و کاری برای خودش راه بیندازد که تحت کنترل دولت نباشد. گودمن به صورت مستقیم از دورین در مورد ساتوشی ناکاموتو سوال کرد و در مقابل با این پاسخ مبهم وی مواجه شد:

من دیگر با این پروژه در ارتباط نیستم و نمی‌توانم راجع به آن صحبت کنم. این پروژه اکنون در اختیار افراد دیگری است و آن‌ها مسئولیتش را به عهده گرفته‌اند. من دیگری ارتباطی با آن ندارم.

دورین مدتی بعدا در شبکه اجتماعی ردیت (Reddit) نوشت که فکر می‌کرده سوال‌های گودمن در مورد فعالیتش در شرکت خدمات مالی سیتی‌بانک (Citibank) بوده است.

این اتفاقات رسانه‌های خبری را برانگیخت و سبب شد خبرنگاران زیادی برای مصاحبه مقابل خانه دورین ناکامو صف بکشند. برخی حتی حین رانندگی نیز او را رها نمی‌کردند! برای حل و فصل موضوع او مصاحبه‌ای طولانی انجام داد و هر گونه ارتباط داشتن با پروژه بیت کوین را رد کرد. Dorian Nakamoto مجددا روی تفسیر اشتباه سوال گودمن تاکید کرد.

شایعاتی که دورین را خالق بیت کوین معرفی می‌کردند، پس از انتشار پیام معروف «من دورین ناکاموتو نیستم» به تدریج از بین رفتند. همان طور که قبلا توضیح دادیم، عده‌ای می‌گویند این پیام از طرف یک هکر ارسال شده که حساب ساتوشی ناکاموتوی واقعی را هک کرده بود. البته تاکنون هیچ مدرکی برای اثبات این ادعا ارائه نشده است.

در پایان باید گفت که با توجه به پاسخ دوپهلوی دورین، این احتمال به وجود می‌آید که وی این کار را برای مخفی ماندن نقش هال فینی انجام داده باشد. محل زندگی دورین و فینی تنها چند کیلومتر با یک دیگر فاصله داشت و اگر قصدش را داشتند، امکان ملاقات و هم‌اندیشی به آسانی برایشان امکان‌پذیر بود. فراموش نکنید که دورین به فلسفه «اختیارگرایی» اعتقاد دارد و فینی هم عضو جنبش «سایفرپانک» بود. بنابر این شاید ارتباطی بین این دو و هویت واقعی ساتوشی ناکاموتو وجود دارد که تاکنون فاش نشده است.

گریک رایت (Craig Wright)

می‌توان با اطمینان گفت که هالی فینی و نیک سابو، و دورین ناکاموتو، همگی در ایالات متحده زندگی می‌کردند و احتمال این که یکدیگر را ملاقات کرده باشند وجود دارد. وی دای نیز با توجه به اطلاعات موجود، یک آمریکایی است. بنابر این تنها فرد غیرآمریکایی گروه، آدام بک است. البته همان طور که قبلا هم اشاره کردیم، این که آقای دای و بک ساتوشی ناکاموتوی واقعی باشند، هرگز یک احتمال قوی نبوده است.

گریک رایت (Craig Wright) یکی از محتمل‌ترین گزینه‌های ساتوشی ناکاموتو بودن است، به همین دلیل اون را به صورت جداگانه بررسی می‌کنیم. این مهندس رایانه استرالیایی اولین بار در هشتم دسامبر ۲۰۱۵ (سه شنبه، ۱۷ آذر ۱۳۹۴) در یکی از مقالات مجله «وایرد» (Wired) به ناکاموتو ارتباط داده شد. در این مقاله آمده است «رایت یا خالق بیت کوین است، یا یک کلاهبردار حرفه‌ای که می‌خواهد خودش را جای ساتوشی ناکاموتو جا بزند» پس از انتشار این مقاله، رایت و همسرش چیزی در مورد آن توییت نکردند. درست همان روز، مجله «گیزمودو» (Gizmodo) داستانی در مورد یک هکر منتشر کرد که ادعا داشت به ایمیل رایت دسترسی پیدا کرده و متوجه شده که نام مستعار ساتوشی ناکاموتو توسط رایت و یک متخصص جرم شناسی رایانه‌ای به نام دیو کلایمن (Dave Kleiman) استفاده شده است. کلایمن در سال ۲۰۱۳ فوت کرد.

مدیر بنیاد بیت کوین (Bitcoin Foundation) یعنی جان متونیس (Jon matonis)، متخصص حوزه کریپتو ایان گریگ (Ian Grigg)، و یکی از توسعه‌دهندگان بیت کوین به نام گوین اندرسن (Gavin Andresen)، همگی ادعای رایت مبنی بر ساتوشی ناکاموتو بودن را تایید می‌کنند. اما در مقابل مقالاتی هم منتشر شد که به عدم قطعیت مدارک ارائه شده توسط رایت اشاره می‌کنند. یکی دیگر از توسعه‌دهندگان بیت کوین به نام پیتر تاد (Peter Todd) پس از بررسی مطلبی که رایت برای اثبات ادعایش منتشر کرده بود، اعلام کرد که «اثبات رمزنگاری‌شده‌» (Cryptographic Proof) وی قابل قبول نیست. حساب توییتر گروه توسعه نرم افزار بیت کوین که تحت عنوان «بیت کوین کور» (Bitcoin Core) شناخته می‌شود نیز متن زیر را در مورد هویت واقعی خالق این رمز ارز منتشر کرد:

در حال حاضر هیچ نوع اثبات رمزنگاری شده‌ای برای مشخص کردن هویت خالق بیت کوین به صورت عمومی منتشر نشده است.

یکی از توسعه‌دهنگان بیت کوینی به نام جف گارزیک (Jeff Garzik) پیش از این گفته بود که مطالب منتشر شده توسط کریگ رایت چیز خاصی را اثبات نمی‌کنند و یک محقق امنیتی به نام دن کامیزنسکی (Dan Kaminsky) نیز او را «توجه طلب» و «یک جوک جهانی» نامیده است. خالق لایت کوین (Litecoin)، چارلی لی (Charlie Lee) و خالق اتریوم (Etehreum)، ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) هم جزو افرادی هستند که ادعای ساتوشی ناکاموتو بودن کریگ رایت را قبول ندارند.

صحبت‌ها و مدارک کریگ اس. رایت پر از بحث‌های بی‌معنی و غیرمنطقی بوده و اثباتی هم که ارائه کرده تقلبی است.

کریگ رایت نوشت «قرار است در مورد دروغ‌ها صحبت کنیم. کتاب سامسون (Samson) می‌گوید پول اولین بار در داد و ستد و به عنوان یک دارایی ذخیره ارزش استفاده شد؛ این حرف کاملا مزخرف است!» و سپس در مورد مدارک دانشگاهی‌اش فخرفروشی می‌کند… حداقل مشخص شد که وی مقالات دیوید گریبر (David Graeber) را مطالعه می‌کند»

یک پروفسور دانشگاه و توسعه‌دهنده بیت کوین به نام امیر گن سیرر (Emir Gün Sirer) هم در توییتی مدعی شده که با تعدادی از توسعه ‌هندگان بیت کوین، اتریوم و زی کش (ZCash) در ارتباط بوده و همه آن‌ها بحث‌های غیرمنطقی کریگ رایت را مورد تمسخر قرار داده‌اند!

نگاهی به سایر گزینه‌های محتمل برای عنوان ساتوشی ناکاموتو

علاوه بر افرادی که در بالا به آنان اشاره کردیم، نام‌های دیگری هم به هویت خالق بیت کوین ارتباط داده شده‌اند. همه این افراد ناکاموتو بودن را رد کرده‌اند و به احتمال زیاد حقیقت را گفته‌اند. اما در بعضی موارد، میزان حمایت آن‌ها از توسعه و افزایش محبوبیت بیت کوین باعث می‌شود تا احتمال ساتوشی ناکاموتو بودن آن‌ها را به صورت کامل کنار نگذاریم. بنابر این تمامی افرادی که در این بخش نام می‌بریم، ممکن است ارتباطی (هر چند محدود) با خالق بیت کوین داشته یا جزوی از گروه ساتوشی ناکاموتو باشند:

• مجله «نیویورکر» (The New Yorker) سال ۲۰۱۱: خبرنگاری به نام جاشوا دیویس (Joshua Davis) مدعی شد یک متخصص فنلاندی جامعه‌شناسی اقتصادی به نام دکتر ویلی لهدونویرتا (Dr. Vili Lehdonvirta) و یک دانشجوی ایرلندی به نام مایکل کلیر (Michael Clear) که بعدا در رشته رمزنگاری از دانشگاه کالج ترینیتی دابلین (Trinity College Dublin) فارغ التحصیل شد، ساتوشی ناکاموتو هستند. هر دو نفر این ادعا را رد کرده‌اند.
• مجله «فست کامپنی» (Fast Company) اکتبر ۲۰۱۱: روزنامه‌نگاری به نام آدام پنبرگ (Adam Peneberg) به اطلاعاتی دست پیدا کرد که نیل کینک (Neal kink)، ولادیمیر اوکسمن (Vladimir Oksman) و چارلز برای (Charles Bry) را به هویت واقعی ناکاموتو ارتباط می‌داد. این دو نفر در سال ۲۰۱۴ برای درخواست ثبت اختراع مشترک اقدام کردند که یکی از عبارت‌های آن درخواست، عینا در وایت پیپر بیت کوین وجود دارد. در ضمن آدرس اینترنتی bitcoin.org دقیقا سه روز پس از ثبت درخواست آن‌ها خریداری شد. هر سه نفر این ادعا را رد کرده‌اند.
• مجله «وایرد» (Wired) نوامبر ۲۰۱۱: یکی از مقالات منتشر شده در این مجله به این نکته اشاره می‌کند که لازلو هانیچ (Laszlo haynecz)، یکی از توسعه‌دهندگان سابق بیت کوین کور که مدت‌ها پیش با پرداخت ۱۰ هزار BTC پیتزا خرید، در ایمیلی برای ساتوشی ناکاموتو نوشته که کدهای بیت کوین آنقدر خوب طراحی شده‌اند که بعید است کار یک نفر باشند.

• تد نلسون (Ted Nelson) می ۲۰۱۳: وی به یک ریاضی‌دان ژاپنی به نام شینیچی موچیزوکی (Shinichi Mochizuki) مشکوک بود. آقای موچیزوکی این ادعا را بدون ارائه اطلاعات بیشتر رد کرد.
• رسانه خبری «وایس» (Vice) ۲۰۱۳: این رسانه در مقاله‌ای که بیشتر به تئوری توطئه شباهت داشت، مدعی شد گوین اندرسن، جد مک‌کیلب (Jed mccaleb) و حتی یکی از سازمان‌های دولت آمریکا می‌توانند ساتوشی ناکاموتوی واقعی باشند. در این مقاله به یک محقق امنیتی به نام داستین دی ترامل (Dustin D. Trammel) هم اشاره شد که البته او ارتباط با این موضوع را کاملا رد کرده است.
• دوریت ران (Dorit Ron) و آدی شمیر (Adi Shamir) ۲۰۱۳: دو ریاضی‌دان با انتشار اسنادی مدعی شدند که ارتباطی بین راس ویلیام اولبریچ (Ross William Ulbritch) و ساتوشی ناکاموتو وجود داشته است. این دو نفر از طریق مطالعه تراکنش‌های شبکه بیت کوین به این فرضیه رسیده بودند و پس از مدتی منکر آن شدند.
• رسانه خبری گاردین (The Guardian) آپریل سال ۲۰۱۳: یک محقق امنیتی به نام دن کامینسکی (Dan Kaminsky) پس از مطالعه کدهای بیت کوین به این نتیجه رسید که ساتوشی ناکاموتو یا یک «گروه» است یا یک فرد «نخبه».
• ساهیل گوپتا (Sahil Gupta) سال ۲۰۱۷: یکی از کارکنان سابق شرکت اسپیس ‌ایکس (SpaceX) از طریق انتشار متنی در وب سایت هکرنون (hackernoon) از احتمال این که ایلان ماسک، ساتوشی ناکاموتو باشد سخن گفت. گوپتا با توجه به تجربیات ماسک در حوزه نرم افزارهای مالی (وی یکی از بنیان گذاران پی‌پال است) و سابقه‌ای که در انتشار وایت پیپر دارد، فرضیه خود را در مورد مدیر عامل فعلی شرکت‌های تسلا و اسپیس ‌ایکس منتشر کرد. آقای ماسک مدتی پس از انتشار این شایعه، با نگارش چند توییت آن را رد کرد.

ایلان ماسک جنجالی!

ایلان ماسک مدتی است در توئیتر، شدیدا از رمز ارزها مخصوصا بیت کوین و دوج کوین حمایت می‌کند. از طرفی خرید ۱.۵ میلیارد دلاری تسلا طی دومین ماه سال 2020 به شایعه ساتوشی ناکاموتو بودن ایلان ماسک قوت بخشیده است.

بیشتر بخوانید: جهش قیمت بیت کوین همزمان با خرید 1.5 میلیارد دلار BTC توسط تسلا

در اوایل ماه فوریه ۲۰۲۱ خبر این که شرکت تسلا ۱.۵ میلیارد دلار بیت کوین خریداری کرده است نه تنها موجب افزایش قیمت ناگهانی بیت کوین شد، بلکه شایعه ناکاموتو بودن ایلان ماسک را هم زنده کرد. جاستین سان (Satoshi Nakamoto)، بنیان گذار ترون (Tron)، پس از انتشار این خبر در صفحه توییترش نوشت «ایلان ماسک ساتوشی ناکاموتو است»

این توییت آقای سان (که احتمالا بیشتر جنبه شوخی داشته) و صحبت‌های افراد دیگر باعث شده تا همانند شرایطی که در سال ۲۰۱۷ به وجود آمده بود، شایعه این که ایلان ماسک ناکاموتوی واقعی است، بار دیگر به بحثی داغ تبدیل شود. البته نباید فراموش کرد که این فرضیه تنها بر اساس خرید سنگین تسلا و توییت‌های رمز ارز دوستانه آقای ماسک که اخیرا تعدادشان افزایش یافته، ارائه شده است. به عبارتی دیگر، هیچ مدرک واقعی برای اثبات این فرضیه وجود ندارد.

منابع:

• academy.bit2me
• decrypt

• آموزش ساخت اپلیکیشن غیر متمرکز (دی اپ) ؛ برنامه نویس فول استک اتریوم شوید
• سقوط ارزش لیر بعد از ممنوعیت پرداخت با ارز دیجیتال در ترکیه
• هارد فورک برلین اتریوم ؛ تلاش برای کاهش گس بالای شبکه
• نگاهی به مزایای اپلیکیشن های غیر متمرکز برای کسب و کارها